Η Δέσποινα Γρηγοριάδη είναι ιδιωτική υπάλληλος, τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με το γράψιμο και με διαφορά άρθρα και διηγήματα. Ηλεκτρονικά κυκλοφορεί το πρώτο της διήγημα με τίτλο “Ξεκλειδώνοντας την καρδιά μου”.
Σε αυτή την εποχή της υπερανάλυσης, για το μόνο πράγμα που δεν βρίσκουμε χρόνο είναι ο σκοπός.
Πού βρίσκομαι, και πού θέλω να πάω.
Χαθήκαμε σε ατελείωτες θεωρίες. Ίσως γιατί είναι ο πιο εύκολος δρόμος για να νοιώσουμε καλύτερα.
Οι λέξεις όσο καλές και ισχυρές και να είναι, ποτέ δεν ανέτρεψαν κανένα αποτέλεσμα. Εάν δεν εστιάσουμε στην αλήθεια. Ό,τι πιο οικείο μέσα μας, να γίνεται ένας λαβύρινθος.
Πού έχει κρυφτεί άραγε; Η ουσία, η δύναμη όλη, για να βγούμε κάποια στιγμή νικητές.
Καθημερινά ξυπνάμε, πάμε να δουλέψουμε, να πάρουμε χρήματα, για να κάνουμε την ζωής μας πιο εύκολη. Αυτό το αδιάκοπο κυνήγι, αντί να γίνεται πιο εύκολο, έρχεται και σκλαβώνει.
Αντί να νιώθουμε ικανοποιήσει για όσα πέτυχαμε, ψάχνουμε αναγνωρίσει γι‘ εκείνα που θέλουμε να ακούμε εμείς η άλλοι. Χρησιμοποιώντας δικαιολογίες για να καλύψουμε ότι δεν κάνουμε.
Απλοποιούμε τα γεγονότα όλα δίνοντας έμφαση σε όλα αυτά που μας εμποδίζουν, να ζούμε πραγματικά. Για να έρθει μια μέρα να πούμε ότι δεν ήμαστε και τόσο ευχαριστημένοι με την ζωή μας. Ενώ ποτέ δεν θέλαμε να δούμε τη είναι το πιο σημαντικό. Πάντα έρχονται στιγμές, που μας φέρνουν πτυχές που δεν ξέραμε μέχρι τώρα. Ιδέες που επιζητούν την εκπλήρωση. Για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα καλύτερο μέλλον. Δειλία ζούμε στην αλλαγή, στο να πάμε ν `αλλάξουμε μια κατάσταση, να γίνει ο μοναδικός μας δρόμος.
Με ισχυρή θέληση όλα τα δεδομένα ανατρέπουν κάθε τη από πριν που είχαμε. Αρκεί να μην παραβιάσουμε την ακεραιότητα μας.
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή, ανάμεσά σε όλους εμάς, στο να μπορεί να υπάρξει και το λάθος, κι ας έχουμε κάνει την οποιαδήποτε προσπάθεια. Ίσως χρειάζεται κι αυτό, για ν’ αναμετρηθούμε παραπέρα στο χρόνο με την ευκαιρία, με την ευτυχία. Αλλά πάνω απ’ όλα με την αυτοεκτίμηση μας.
Δέσποινα Γρηγοριάδη