Βαρέθηκε την αίθουσα του Λούβρου και αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στο Σηκουάνα η Θεά του Έρωτα, ντυμένη όπως ακριβώς στο Μουσείο.
Τρομερή έμπνευση του καλλιτέχνη, τέλεια εκτέλεση από την ηθοποιό που παρουσιάζει την ομορφιά, το μεγαλείο και τη σοβαρότητα της Θεάς. (στο τέλος του κειμένου)
Από μας η Αφροδίτη ζήτησε μόνο ένα τραγούδι. «Θυμούνται ακόμα στη γη τον αγαπημένο μου Άδωνι; Γι’ αυτό σας αγαπώ εσάς τους θνητούς και μόνο εσάς ερωτεύομαι. Οι Θεοί είναι κρύοι, κι αδίσταχτοι, χωρίς συναίσθημα και ψυχή».
{youtube}NO6PZEcIGoQ{/youtube}
Απο την τετραλογία του Δήμου Μούτση ( 1975). Οι στίχοι μεταφρασμένοι από το Γιώργο Σεφέρη, ανήκουν στον άγγλο ποιητή Σιντνεϋ Κυϊς, που έφυγε από την ζωή 21 χρονών, υπηρετώντας τη θητεία του στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις μάχες της Τυνησίας. Ο Σιντντεϋ αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε. Είχε προλάβει να γράψει πάνω από 100 ποιήματα.
Κατά τη μυθολογία, ο ωραίος νέος σκοτώθηκε στη διάρκεια ενός κυνηγιού από έναν κάπρο. Η Αφροδίτη θρήνησε πικρά τον αγαπημένο της. Από το αίμα του Αδώνιδος πρόβαλαν για πρώτη φορά από το χώμα τα κόκκινα ρόδα – τριαντάφυλλα, ενώ από τα δάκρυα της θεάς φύτρωσαν οι ανεμώνες.
Οι στίχοι
Σου φέρνω κλωνάρια και τραγουδώ
τα σκορπισμένα κλωνάρια
τα πόδια μου δεν πάτησαν άλλη φορά
το δρόμο ετούτο
Δάκρυα σου φέρνω και τραγουδώ
τα δάκρυα σκορπισμένα
η ομορφιά σου είναι πληγή
στο πλευρό του κόσμου
Αίμα σου φέρνω και τραγουδώ
το αίμα το σκορπισμένο
η ομορφιά σου είναι πληγή
στο πλευρό του κόσμου.
Aphrodite of Melos – Louvre – Paris