Το θέμα προβλήθηκε κατά κόρον. Ότι, δηλαδή, η Σαουδική Αραβία ξεκίνησε την πρώτη της καμπάνια κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Σε πρώτο πλάνο, λοιπόν, η εντυπωσιακή, γεμάτη συμβολισμούς, ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ με τη γυναίκα που ο φερετζές δεν μπορεί να κρύψει το μαυρισμένο της μάτι.
Σε δεύτερο πλάνο1. η λεζάντα που γράφει ότι “αυτό που κρύβεται από κάτω είναι πολύ μεγαλύτερο”, 2. η προτροπή προς τα θύματα να καταγγείλουν και να αναζητήσουν την προστασία των Αρχών, 3. ο σπόνσορας της καμπάνιας: το “Ιδρυμα Βασιλιά Χαλίντ” της βασιλικής οικογένειας. Ότι πιο επίσημο. Σα να λέμε η κυβέρνηση.
Βεβαίως και είναι είναι αξιόλογο όλο αυτό. Όμως, δεν θα φέρει αποτέλεσμα ΑΝ δεν αλλάξουν οι νόμοι στο Βασίλειο και τα μυαλά που κουβαλούν οι ιεροκήρυκες του. Όπως, για παράδειγμα, ο Μωχάμεντ Αλ Αρίφι, ένας πασίγνωστος Σαουδάραβας τηλε-κήρυκας, ο οποίος όχι μόνο ενθαρρύνει τους ομοφύλους του να δέρνουν τις ανυπάκουες γυναίκες τους αλλά τους δίνει και συμβουλές στην εκπομπή του πως να τις χτυπούν.
Το θέμα με τους νόμους είναι ακόμη πιο περίπλοκο. Καταρχάς, διότι, διά νόμου στη Σαουδική Αραβία, η γυναίκα είναι κατώτερο ον. Δεν μπορεί να δουλέψει, να ταξιδέψει, κοντολογίς να κάνει οτιδήποτε, δίχως την έγκριση του νόμιμου κηδεμόνα της, ο οποίος -βάσει νόμου, επίσης- είναι συγγενής α’ βαθμού, δηλαδή πατέρας, σύζυγος, αδελφός ή γιος.
Έπειτα, δεν υπάρχει στο σαουδαραβικό δίκαιο διάταξη που να θεωρεί παράνομη τη βία εναντίον των γυναικών.
Πρακτικά, λοιπόν, τα αγόρια στη Σαουδαραβία μεγαλώνουν γνωρίζοντας ότι έχουν στο πλευρό τους και το νόμο και τη θρησκεία όταν ξεσπούν στη μητέρα, την αδελφή, την κόρη ή τη γυναίκα τους και τις κακοποιούν.
Ακόμη κι αν κάνουν στο παιδί τους ότι ο, επίσης, πολύ γνωστός Σαουδάραβας τηλε-κήρυκας, Φεϊχάν αλ Γκάμντι, ο οποίος βίασε και βασάνισε βάρβαρα το 5χρονο κοριτσάκι του, επειδή, λέει, είχε χάσει την παρθενιά του.
Το παιδάκι, η Λάμα αλ Γκάμντι, πέθανε τον Οκτώβρη του 2012, μετά από επτά μήνες νοσηλείας στην Εντατική. Ο βασανιστής πατέρας παρέμεινε στη φυλακή μόνο μετά από παρέμβαση της βασιλικής οικογένειας. Διότι ο δικαστής είχε κρίνει ότι ΑΝ πλήρωνε “φόρο αίματος”, δηλαδή χρηματική αποζημίωση στην πρώην σύζυγό του και μητέρα της νεκρής του κόρης, είχε “καθαρίσει” και μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερος. Προκλήθηκε, όμως, τέτοιος σάλος εντός και εκτός Βασιλείου που, κάπως, με κάποιο τρόπο, η Σαουδαραβία έπρεπε να δείξει ότι αντιδρά και μεριμνά. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για την καμπάνια.
Φεϊχάν αλ Γκάμντι
Λάμα αλ Γκάμντι
Η καμπάνια, λοιπόν, παρότι αξιόλογη, στερείται βάσης. Μεταθέτει το πρόβλημα στο θύμα της κακοποίησης, καλώντας το να βρει το κουράγιο, μέσα σ’ ένα τέτοιο σύστημα, να καταγγείλει το βασανιστή – κηδεμόνα(!) ενώ η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τους κρατούντες. Διότι ΑΝ ο νόμος επέτρεπε στο δικαστή να εξαντλήσει την αυστηρότητά του -ακόμη και με ποινή θανάτου όπως γίνεται με τους φονιάδες και τους εμπόρους ναρκωτικών- απέναντι σε όσους (και είναι πάρα πολλοί αυτοί) τσακίζουν στο ξύλο τις γυναίκες, τις κόρες, τις αδελφές και τις μανάδες τους, οι νταήδες θα το σκέφτονταν διπλά και τριπλά πριν σηκώσουν χέρι.
Δυστυχώς, όμως, ο νόμος προστατεύει και επιτρέπει, μάλιστα, στο βασανιστή -εφόσον, βεβαίως, η υπόθεση καταλήξει στο ακροατήριο- να τη σκαπουλάρει με…αποστήθιση!
Σοβαρολογώ. Να τι λέει στη φετινή έκθεσή του το Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι μία στις έξι γυναίκες στη Σαουδαραβία υφίσταται καθημερινά λεκτική, σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση. Το 90% εκείνων που κακοποιούν είναι σύζυγοι ή πατεράδες. Μπορείς, ΑΝ θέλεις, να διαβάσεις περισσότερα γι αυτό στο ενδιαφέρον άρθρο της δημοσιογράφου, Σαμάρ Φατάνι, εδώ. Μπορείς, επίσης, να δεις αυτό το ρεπορτάζ που είχα κάνει παλιότερα στο Ριάντ με αφορμή την έξαρση των τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον των ξένων υπηκόων που ζουν και εργάζονται στο Βασίλειο.
{youtube}GDr7DrauZC8{/youtube}
Σημείωση για το παραπάνω βίντεο: Ανήκω στους ελάχιστους δημοσιογράφους διεθνώς που τους χορηγήθηκε το 2004 βίζα από τη Σαουδική Αραβία για ρεπορτάζ με θέμα τις επιθέσεις της Αλ Κάιντα εναντίον των ξένων υπηκόων που ζουν και εργάζονται στο Βασίλειο. Συνάντησα έλληνες και κυπρίους που ζουν στα συγκροτήματα για αλλοδαπούς στο Ριάντ και κατέγραψα τις ιστορίες τους. Οπερατέρ: Μανώλης Δημελλάς.