* Ο Μιχάλης Κουμπιός* είναι συνθέτης
Το καλοκαίρι του 2002, ως διευθυντής έκδοσης του περιοδικού Δίφωνο, μεταξύ άλλων εκδηλώσεων, σχεδίασα και οργάνωσα μία μεγαλειώδη συναυλία στο Λυκαβηττό, αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη.
Ανάμεσα στους τραγουδιστές που συμμετείχαν κι ο νεαρός τότε Γιάννης Χαρούλης ο οποίος έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο αθηναϊκό κοινό. Ο Γιάννης Χαρούλης βρέθηκε να συμμετέχει στη συναυλία αυτή μετά από πρόταση που μου έκανε ο Χρήστος Θηβαίος.
Ο Γιάννης Χαρούλης κέρδισε το κοινό της συναυλίας και μου αποκάλυψε έναν ερμηνευτή που μπορεί να διαγράψει μία μεγάλη πορεία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι.
Οι καταβολές και το ταλέντο του, με έπεισαν από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μας. Την επόμενη κιόλας μέρα ξεκίνησε η διαδικασία του δίσκου.
Λίγο πριν τη συναυλία του Philip Glass, με το “Koyaanisqatsi Live”- κι αυτό στο πλαίσιο της σειράς συναυλιών «Το Δίφωνο στο Λυκαβηττό», παίξαμε και τραγουδήσαμε στα παρασκήνια του Λυκαβηττού το «Στους ουρανούς», σε δική μου μουσική και στίχους του ποιητή Γιώργου Κοροπούλη.
Έχοντας στο μυαλό μου τα τραγούδια που είχα κάνει σε δικούς μου στίχους και μελωδίες του Μιχάλη Νικολούδη, πήγαμε άμεσα και βρήκαμε τον Νικολούδη στο studio Aeolia, που στεγάζονταν τότε στο Μετς.
Εκεί πιάσαμε κουβέντα οι τρεις μας για τον άνθρωπο. Εγώ έλεγα ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε μέσα από άλλες μορφές ζωής και πως κουβαλά μεταλλαγμένη, την παλιά του, άθλια συνήθεια του κανίβαλου. Διατύπωσα θυμάμαι, στην κουβέντα εκείνη, την άποψη ότι ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί ανάμεσα σε ταμπού. Για αιώνες ήταν δειλός, φοβόταν τον κόσμο έξω από τον εαυτό του και την ομάδα του, όπου έβρισκε καταφύγιο.
Ο Γιάννης μας τραγούδησε ένα ριζίτικο, λέγοντας ότι η ελευθερία του ανθρώπου είναι μέγιστη ευλογία και ο Νικολούδης πρόσθεσε πως η ανθρώπινη φύση ασφαλώς μεταβάλλεται. Πως αλλάζει ο εαυτός μας όταν μαθαίνουμε περισσότερα γι’ αυτόν.
Έτσι γεννήθηκε το «Γύρω μου κι εντός». Ο τίτλος κι όλοι οι στίχοι που μελοποίησε ο Μιχάλης Νικολούδης, ήταν επιλογές μου, εκτός από το τραγούδι «Κοιμήσου φεγγαρένια μου», σε στίχους της Μαρίας Στρίγγου , που είχε ήδη ο Μιχάλης Νικολούδης. Φυσικά ήταν αδύνατον να μην συμπεριλάβουμε το τραγούδι «Στους ουρανούς», σε δική μου μουσική.
Το ηχογράφημα «Γύρω μου κι εντός», που έχει τη μορφή ολοκληρωμένου κύκλου τραγουδιών το πήγα τότε, σε όλες τις λεγόμενες μεγάλες εταιρείες που έτσι κι αλλιώς λόγω του περιοδικού, είχα μαζί τους καθημερινό νταλαβέρι.
Παντού όμως ειρωνεία και καγχασμοί. Κανείς δεν έβλεπε τότε αυτό που έβλεπα. Κι έτσι, ο δίσκος κυκλοφόρησε από την πρωτοεμφανιζόμενη Polymusic με ιδιωτικό συμφωνητικό που έχει ημερομηνία 30/1/2003. Αυτό που οι περισσότεροι έλληνες σήμερα αντιλαμβάνονται, κανείς από τους μεγάλους παράγοντες της ελληνικής δισκογραφίας δεν το αντιλήφθηκε. Θυμάμαι σαν χθες τα σχόλια της Μαργαρίτας Μάτσα, του Δημήτρη Κάπου, του Δημήτρη Γιαρμενίτη, του Κώστα Μπουρμά .
Δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Γιάννης Χαρούλης ήταν ένας σπουδαίος τραγουδιστής. Πόσω μάλλον να καταλάβουν ότι το βοσκαρουδάκι από την ανατολική Κρήτη κουβαλά έναν αριστοκρατικό αντάρτη που είναι ασχεδίαστα οργισμένος και παράλληλα αυθεντικά ερωτικός.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr