Ο Νίκος Βασιλειάδης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
Σταμάτησε εδώ και χρόνια να ρέει η καυτή άμμος στην κλεψύδρα του χρόνου για την Παλμύρα την νύμφη της ερήμου. Η πόλη βυθίστηκε στην λήθη του χρόνου, σκεπάστηκε με μύθους και θρύλους,όπως αυτόν της Μπατ Ζαμπάι της μελαχρινής γυναίκας με τα μαύρα κορακίσια μαλλιά και ακτινοβόλο χαμόγελο που έμελλε να γίνει βασίλισσα, η Ζηνοβία, η «Κλεοπάτρα της Συρίας». Η πόλη της βασίλισσας είναι πια φτωχή ξεπεσμένη όαση στην μέση της ερήμου.
Προβάλλει ξαφνικά στα μάτια του προσκυνητή μέσα σε ένα δάσος από φοινικιές, λουσμένο από το ν ήλιο να ρίχνει την ζεστή του αγκαλιά μέσα στην ξεπεσμένη και γεμάτη φτώχεια αγορά της με τους χουρμάδες, τα παραγεμισμένα με φυστίκια σιροπιαστά, τα χάλκινα, τα λογής κεντίδια και υφαντά, τα φυλαχτά και τα πρακτικά γιατροσόφια των νομάδων της ερήμου. Χθες ήρθαν οι υπάνθρωποι να ταράξουν τον ύπνο της. Να ουρλιάξουν, να καταστρέψουν να χτυπήσουν, να σπάσουν. Και η Δύση..σιωπά… Την ποίησή της όμως, την αγωνία της, την περηφάνια της, την ελευθεριότητά της, αυτά δεν θα τα ακουμπήσει ποτέ …κανείς.
Η Ζηνοβία
Τώρα που έγινε η Ζηνοβία βασίλισσα πολλών χωρών μεγάλων,
τώρα που την θαυμάζει όλη η Ανατολή,
και την φοβούνται κ’ οι Ρωμαίοι ακόμη,
γιατί το μεγαλείο της να μην είναι πλήρες;
Γιατί να λογαριάζεται ως μια Aσιανή γυναίκα;
Την γενεαλογία της ευθύς να κάμουν.
Ιδού ολοφάνερα κατάγεται απ’ τους Λαγίδας.
Ιδού ολοφάνερα από την Μακεδονία [++].
Κ.Π. Καβάφης, «Τα Ατελή» ποιήματα (1930)