* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών
Έχει και η ψυχή
σημείο τήξης
Δ.Φαφούτης, Άτακτα κι Ανέστια
Η ηθική των μέσων και των σκοπών, η ηθική της Ζωής και του Θανάτου, η ηθική των νόμων και των παρανόμων έχουν δημιουργήσει τόση σύγχυση και τόσες αντιθέσεις ώστε ίσως να φανούν χρήσιμα τα παρακάτω ερωτήματα.
-Η τυφλή πίστη στο δογματισμό ή στα ψευδο-ιδεολογήματα περί “καλής βίας” υπερβαίνουν την ηθική της μη-προσβολής της ανθρώπινης ζωής ή μήπως η σκοπιμότητα της αυτοδικαίωσης “επιτρέπει και δικαιολογεί τα πάντα” στους διάφορους εκδικητές;
-Το μίσος και ο φανατισμός διαθέτουν δική τους αυτοτελή ηθική [ηδονής θανάτωσης];
-Η ηθική της επιείκειας στην απονομή της δικαιοσύνης δεν βρίσκεται πιο κοντά στον ανθρωπισμό;
-Υπάρχει [και αναγνωρίζεται] σήμερα μία ηθική της αισθητικής; Το ωραίο ως παράδειγμα ζωής και η ακαλαισθησία ως ηθική αδιαφορία;
-Η άγνοια διαθέτει εσωτερική ηθική; Η αφέλεια,η αβουλία, η έλλειψη αυτοσυνειδησίας συνιστούν μοιρολατρία ή αμοραλισμό;
-Ο παραλογισμός, η αλογία και η αντιφατικότητα προσώπων [κυρίως πολιτικών] με χίλια προσωπεία συγκροτούν ηθικό πλεονέκτημα;
– Αν οι πολλοί υιοθετούν την “ηθική της επικράτησης άνευ όρων” γιατί πρέπει ο καθένας να αισθάνεται υποχρεωμένος ν’αλλάξει το προσωπικό του ήθος;
Μετά τις απαντήσεις επ’αυτών [εάν κι εφόσον υπάρξουν] θα επανέλθουμε.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr