Η Κική Τσακίρη είναι οικονομολόγος
και πάσχει από τη Νόσο ALS ή του Κινητικού Νευρώνα (Πλάγια Μυοατροφική Σκλήρυνση)
Αναγκάστηκα με πόνο ψυχής, την μείωση της σύνταξής μου, να την μετακυλήσω στον νοσηλευτή μου!
Ακολουθώ το σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πληρώνω. Εργόσημα τέλος στο 2017. Ευτυχώς που έχει κατανόηση. Μαυραγορίτισσα λοιπόν, όπως οι περισσότεροι Έλληνες για να επιβιώσουν. Αντί να κόψουν τις πρόωρες συντάξεις που έδωσαν, διογκώνουν το δημόσιο με πρόσθετες προσλήψεις και αυξάνουν τους έμμεσους φόρους.
Το έζησα στο πετσί μου, που’ βαλα πετρέλαιο θέρμανσης σήμερα. Ούτως ή άλλως κυνηγώ την μικρή που ανεβάζει τον θερμοστάτη πάνω από 18 βαθμούς αντί να ντύνεται σαν Εσκιμώοι.
Θα κυνηγώ τα παιδιά, για να μην πίνουν καφέ, να μην τηλεφωνούν, να λιγοστέψουν τις μετακινήσεις τους, προπάντων να μην κρυολογούν και πληρώνουμε την δωρεάν την δωρεάν περίθαλψη.
Προσωπικά λυπάμαι που δεν μπορώ να ελαττώσω τις αναρροφήσεις μου, δεν έμαθα ακόμα να μην πνίγομαι, λυπάμαι που ο ΕΟΠΥΥ εγκρίνει 150 καθετήρες αναρρόφησης τον μήνα, ενώ χρειάζομαι 900.
Λυπάμαι που χρειάζομαι να πληρώσω ένα μεροκάματο για να τρέξει την γραφειοκρατία της “δωρεάν” παροχής αναλωσίμων και τελικά να μου εγκρίνουν το τίποτα.
Λυπάμαι που δεν μπορώ να μείνω ούτε μία ώρα χωρίς νοσηλεία, μέρα νύχτα.
Λυπάμαι που δεν έχω χέρια να αυτοκτονήσω και περιμένω μάταια να ψηφίσουν το δικαίωμα στην ευθανασία.
Λυπάμαι που φοβάμαι να πεθάνω από πνιγμό και παλεύω με νύχια και με δόντια να επιβιώσουμε.
Λυπάμαι που σπούδασα πολιτική οικονομία και δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία της κυβέρνησης που ξεπέρασε και τον Άντερσεν.
Χαίρομαι που λειτουργούν ακόμα τα μάτια μου και μπορώ να εκφράζομαι και να δίνω μια εικόνα πως είναι να ζεις στην Ελλάδα ανάπηρος σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.
Πληροφορία ενημερωθείτε εδώ για το ημερολόγιο της Κικής Τσακίρη.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr