Δεν γνωρίζω αν το παρατηρήσατε ή αν σας ενδιαφέρει καν, μα είναι αλήθεια πως εδώ και μέρες δεν πολυασχολούμαι σ’ ετούτο το μπλογκ με την πολιτική. Γι αυτό και οι αναρτήσεις μου ήταν ποιήματα, ποιηματάκια, σκιτσάκια και σαχλαμαρίτσες -έτσι, για αποτοξίνωση και για να δροσιζόμαστε λιγάκι (εγώ τουλάχιστον). Ο λόγος, εκτός από την καλοκαιρινή βαρεμάρα, είναι πως η πολιτική μας έχει χάσει το ενδιαφέρον της απο την άποψη του σχολιασμού. Όχι πως δεν μας ενδιαφέρουν τα όσα συμβαίνουν, όχι πως το ό,τι γίνεται δεν μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις, κάθε άλλο. Μα να, η πολιτική μας ζωή έχει καταντήσει κάπως σαν εκείνες τις κασέτες -τις θυμάστε τις κασέτες- που άμα έφταναν στο τέλος ξανάρχιζαν αυτόματα απο την αρχή. Ή καλύτερα, σαν τους ιμάντες της γυμναστικής που γυρίζουν και γυρίζουν κι εμείς περπατάμε και περπατάμε νομίζοντας πως κάπου πάμε. Η αντιπολίτευση βρίσκει στραβό κυριολεκτικά το κάθε τι που θα πεί ή θα κάνει η κυβέρνηση, πολλές φορές ακόμα κι εκείνα που δεν έχει πει και δεν έχει κάνει. Η ΝΔ, κυρίως, έχει βάλει μπροστά σχέδιο να βγάλει σκάρτο ενα ένα το κάθε κυβερνητικό στέλεχος, βοηθούμενη απο τις φυλικές προς αυτήν λασποφυλλάδες. Από την άλλη, αγκομαχόντας και σερνώμενη η κυβέρνηση -με το λουρί στο σβέρκο, που λέει ο ποιητής- προσπαθεί να δείξει πως κάτι κάνει και να μας πείσει πως όλα (θα) πάνε καλά. Κάπως έτσι.
Έρχεται όμως τώρα ο Χρηστάρας ο Παπουτσής και μου χαλάει την ησυχία. Διαβάζω λοιπόν πως η κυβέρνηση ζητά την παραίτησή του απο την Παγκόσμια Τράπεζα εξαιτίας της αρνητικής στάσης του στο αίτημα της Ελλάδας για χορήγηση δανείου ύψους 3 δισ. ευρώ από τον διεθνή οργανισμό. Ο Χρήστος όμως αρνείται εδώ και έξι μήνες να αποχωρήσει από την υψηλόμισθη θέση του, κορόιδο είναι;
Τον Ιούνιο 2013, με αφορμή τον διορισμό του στην Παγκόσμια Τράπεζα, έγραφα (με το σχετικό σκίτσο):
“…. Είναι φανερό πως κάποιο γραμμάτιο προς το ΠΑΣΟΚ (Σ.Σ. δες Μπένι Βενιζέλος) ξωφλάει ο Σαμαράς, μα δεν μ’ ενδιαφέρει ποιό -ας τα βρούνε σαν καλά συνεταιράκια… Επίσης δε με εκπλήσσουν και γι αυτό δεν με ενδιαφέρουν και οι διαμαρτυρίες των Νεο Δημοκρατών… ξέρετε, εκείνων που μάχονται για την κάθαρση του δημόσιου τομέα και ενάντια στους διορισμούς “ημετέρων” και που πολύ θα θέλανε κάποιον δικό τους αντi για τον ΠΑΣΟΚο. Χεχεχεχε!…
Αυτό όμως που θεωρώ ποιό σημαντικό είναι πως δεν έχουμε γλυτώσει απο τα φαντάσματα του παρελθόντος κι ούτε πρόκειται να γλυτώσουμε έτσι που πάμε. Βγαίνουν ένας ένας, σιγά σιγά απο τις κρύπτες τους και εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο… για να μας σώσουν.”
Αυτά έλεγα τότε. Καλοπληρωμένα φαντάσματα, αόρατα, που κινούνται στο σκοτάδι (καιρό έχουμε να τον δούμε και να τον ακούσουμε τον Χρήστο), που έχουν όμως την δύναμη να σαμποτάρουν την όποια προσπάθεια της κυβέρνησης, άσχετα αν αυτό μπορεί να βλάψει την πατρίδα.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr