Ένα βήμα μπρος και δυο ζευγάρια χείλη να ενώνονται.
Και αν είχα κάνει το βήμα τώρα μπορεί να με είχες αγκαλιά. Να με κοιτούσες με τα σκούρα μάτια σου και να ήξερα ότι εκεί πάντα ήταν το σπίτι που χρειαζόμουν.
Τώρα μπορεί να κανονίζαμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Να γελούσες με τις κρίσεις ντίβας και αναρχοάπλυτου ταραξία.
Τώρα που γράφω μπορεί να μύριζα το σώμα σου , να ένιωθα την ανάσα σου όπως θα είχε ηρεμήσει από τον ύπνο, να είχα το προνόμιο να χαζεύω τους μορφασμούς σου.
Να ένιωθα ίσως ότι με αγαπάς ακόμη και με την σιωπή σου. Να ένιωθα την στοργή στα βλέμματα σου.
Αν είχα κάνει ένα βήμα ίσως να μας έβρισκε μαζί το ξημέρωμα σε ένα μπαλκόνι και μια πόλη στα πόδια μας να χαζεύουμε τα φώτα που σβήνουν.
Να μην έπεφταν στο κενό τα συναισθήματα. Να μπορούσες να δώσεις τον εαυτό σου τον αξόδευτο και απαζάρευτο και να μπορούσες να δεχτείς τον δικό μου.
Αν έκανα το βήμα μπορεί να μαγείρευα και να σε περίμενα με ένα ποτήρι κρασί. Μπορεί να άκουγα το νερό να πέφτει όταν κάνεις μπάνιο, να ήξερες την αγαπημένη μου ταινία και να ήξερα τον αγαπημένο σου δίσκο. Να σου δάνειζα το αγαπημένο μου βιβλίο και να ήξερα ότι θα είναι ασφαλές.
Αν έκανα εκείνο το βήμα μπορεί να μην μου έλειπαν τα πινέλα τώρα ή μπορεί να σου χάριζα τα πινέλα και να ζωγράφιζες όσα ονειρεύομαι -βράδυ, κάτω από αστέρια, με φωτεινά χρώματα.
Αν έκανα εκείνο το βήμα δεν θα με έτρωγε αυτό το αν τώρα- βράδυ, κάτω από τα αστέρια και με σιωπή.
Artwork by Mojo WAng
