Πόσο συγκίνηση να νιώσει κανείς για ένα μοναδικό καλλιτέχνημα που έκρυβε μυστηριακά η ελληνική γη δυόμισι χιλιάδες χρόνια, όταν αυτό περιφέρεται δίκην ρηάλιτι σώου, σε συνέχειες από οθόνης εις οθόνη, μετατρέπεται σε σήριαλ, εντάσσεται σε πρόσκαιρους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς, χρησιμοποιείται ως βατήρας προσωπικής προβολής επειδή εξάπτει τη λαική φαντασία, ευτελίζεται «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες»;
Εξανέστη λέει ο αρμόδιος υπουργός κ. Τασούλας, γιατί παρεφράσθησαν τα λόγια του στο Μέγκα, εξηγώντας ότι ποτέ δεν είπε πως είναι αδύνατον να βρίσκεται στον τάφο ο μέγας Αλέξανδρος. Εκείνο που ειπε, λεει, είναι πως δεν υπάρχουν γραπτά στοιχεία για το πού είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος. Ας είναι κι έτσι αν και αυτήκοος ων, βρήκα πιο κάθετη την εντύπωση που άφησε ο υπουργός λόγος από την μετέπειτα διόρθωσή του. Το ερώτημα παραμένει: Τι δουλειά είχε ο υπουργός Πολιτισμού να μιλάει έστω και με νύξεις για τον τάφο σε μια τηλεοπτική εκπομπή; Ποιες αρχαιολογικές γνώσεις έχει, ποιες επιστημονικές γνώσεις ιστορίας της τέχνης του επιτρέπουν να λέει το παραμικρό, έστω και για τη μοναδικότητα του τάφου; Τα όρια των υποχρεώσεων του και των δικαιωμάτων του είναι να παράσχει υλικοτεχνική και διοικητική υποστήριξη στους ανασκαφείς. Πέραν αυτού ουδέν.
Φυσικά ανέφερε και την άποψη της γ.γ. Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, ότι «κανείς δεν πρέπει να μιλάει για την ταυτότητα του νεκρού». Δάσκαλε που δίδασκες. Η κα Μενδώνη μπορεί να μην έχει κάνει δηλώσεις για την ταυτότητα του νεκρού, αλλά έχει κάνει αλλεπάλληλες δηλώσεις περί του τάφου, ως μη όφειλε, στα ΜΜΕ. Με ποιο δικαίωμα, όταν η δουλειά της είναι να συνεπικουρεί τον υπουργό στην προαναφερόμενη υλικοτεχνική και διοικητική στήριξη προ τους ανασκαφείς, και έτερον ουδέν;
Αλλά φυσικά η επικοινωνιακή διαχείριση ( πρώτη φορά, και μόνο στην Ελλάδα, ένας τάφος χρειάζεται επικοινωνιακή διαχείριση, για να συμπληρωθεί η νεοελληνική ιλαρότητα), ανετέθη στην δημοσιογράφο κα Παναγιωταρέα. Οπότε κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, πρώτη φορά ένας τάφος έχει και εκπρόσωπο τύπου!
Λογική ακολουθία όλα αυτά, αφού το εναρκτήριο λάκτισμα της φρενήρους δημοσιότητας, το έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κατά τη μετάβασή του στην Αμφίπολη. Όχι εξαιτίας αυτής καθεαυτής της μετάβασης. Του αναγνωρίζεται φυσικά το δικαίωμα του ενδιαφέροντος, ατομικού και πρωθυπουργικού, για μια σπουδαία ανασκαφή. Ωστόσο με ποια λογική έκανε τις δηλώσεις που έκανε, ενώ η ανασκαφή ήταν στα αρχικά της στάδια, και εξαιτίας των δηλώσεων αυτών άρχισε ο μιντιακός πανζουρλισμός, που πήρε πλέον και διεθνείς διαστάσεις;
Φυσικά από τον μηντιακό χορό δεν μπορούσαν να λείψουν και συνάδελφοι της κας Περιστέρη – η οποία με τη σειρά της σε ανακοίνωση έκανε λόγο για την ανασκαφή «της». Αρχισε η κολοκυθιά για τη χρονικότητα του τάφου και την ταυτότητα του «ενοίκου», με κάποιους να μιλούν για τάφο των ρωμαϊκών χρόνων και τον ιστορικό κ. Καργάκο να εκφράζεται απόλυτα πεπεισμένος πως στον τάφο (που ακόμα δεν ξέρουμε αν αν είναι τάφος), βρίσκεται ο μέγας Αλέξανδρος.
Ως αδαής εκφράζω την απορία: Εάν δεν υπάρχει επιγραφή, η ταυτότητα του νεκρού και η χρονολόγιση του τάφου, δεν θα ταυτοποιηθούν δια μέσου της επιστημονικής έρευνα – και όχι μόνο από την επικεφαλής αρχαιολόγο της ανασκαφής «της»; Τα συμπεράσματα, εφόσον είναι ασαφή, δεν θα αποτελέσουν θέμα μιας ομαδικής έρευνας, συζήτησης, απόφασης ειδικών αρχαιολόγων, ενδεχομένως και ενός συνεδρίου; Ετσι δεν θα έκανε μια σοβαρή χώρα;
Και αν τα σημάδια είναι εμφανή και αποδώσουν την ταυτότητά του, δεν θα έπρεπε ως τότε να προστατευθεί η ανασκαφή από τον υφιστάμενο πολιτικο-επικοινωνιακό διασυρμό της;
Ουδείς παραδειγματίστηκε από την συνετή στάση του Μανόλη Ανδρόνικου που έκανε τι ανακοινώσεις μετά την ολοκλήρωση της ανασκαφής, και την διακριτική συμπεριφορά του τότε πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή! Θυμίζουμε σύμφωνα με τα δημοσιεύματα : Στις 24 Νοεμβρίου 1977, ο Ανδρόνικος κάνει την ανακοίνωση της ανακάλυψης στην αίθουσα Τελετών του παλαιού κτιρίου της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ. Μεταξύ των ακροατών είναι και δημοσιογράφοι. Δεν έχει προηγηθεί ανακοίνωση στον Τύπο! Ακόμη και η στιγμή της μεταφοράς της λάρνακας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης γίνεται ήσυχα. Ουδείς μπορούσε να πει τί μετέφερε το μικρό κονβόι των τριών αυτοκινήτων που ξεκίνησε από τη Βεργίνα με προορισμό τη Θεσσαλονίκη.
Η Μακεδονική γη, που «εξακολουθεί να μας συγκινεί και να μας εκπλήσσει», όπως είπε ο κ. Σαμαράς, έκρυβε ζηλότυπα πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια ένα μοναδικό μνημείο, για να το ανακαλύψουμε εμείς και να το ευτελίσουμε, κατά πως είμαστε μαθημένοι…
