Θέση α. Βαρέθηκα να ασχολούμαι με τις πολιτικές κουζίνες. Τα μαγειρέματα, τις προεκλογικές καμπάνιες παροχών και αισιοδοξίας, τις φαγωμάρες, την αγωνιώδη προσπάθεια του Μπένι να μετατρέψει το, έτσι κι αλλοιώς, ημιθανές ΠΑΣΟΚ σε Ευαγγελοβενιζελικό κόμμα. Αυτό για τώρα βέβαια.
Θέση β. Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την Κριμαία. Όμως, στις υπό το μηδέν θερμοκρασίες του ψυχρού πολέμου λίγος λόγος γίνεται, αν γίνεται, για την πάλαι ποτέ ακμάζουσα Ελληνική κοινότητα της περιοχής. Και δεν εννοώ βέβαια την απώτερη ιστορία, την Ταυρίδα ή Ταυρική, μα την πιο πρόσφατη που δεν την ήξερα, μέχρι που την έψαξα. Λέω δηλαδή, πόσοι ξέρουν τον Ταγματάρχη Κ. Ζαπόνη, τον Στρατηγό Θεοδώση Ρεβελιώτη ή τον Αντισυνταγματάρχη Λυκούργο Κατσώνη -γιο του Λάμπρου- και το Ελληνικό Σύνταγμα Πεζικού που πολέμησε στους Ρωσο-Τουρκικούς πολέμους, 1768–1774, 1787–1792 and 1806–1812.
Το Σύνταγμα το αποτελούσαν Έλληνες της Κριμαίας απο διάφορα μέρη της Ελλάδας. Έμπειροι στον κλεφτοπόλεμο, συνέβαλαν σημαντικά στην Ρώσικη νίκη κατά των Οθωμανών και την προσάρτηση της Κριμαίας. Το 1877- 78 συμμετείχαν στην καταστολή των Τατάρων που υποστηρίζονταν απο την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στον πόλεμο του1787-89 είχαν αποφασιστική συμετοχή στην κατάληψη της Κάφα, και την πολιορκία του Σούντακ ενώ πολέμησαν και στην θάλασσα με τον στολίσκο του Δνείπερου και τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Το 1812 πολέμησαν ενάντια στον Ναπολέοντα και στον Πόλεμο της Κριμαίας 1853-56 υπεράσπισαν με επιτυχία την Μπαλακλάβα και το λιμάνι της νικώντας τους Άγγλους.
Τον Φεβρουάριο 1784, η Μπαλακλάβα, το αρχαίο ελληνικό Σύμβολον, κοντά στην Σεβαστούπολη, έγινε η βάση του Ελληνικού Συντάγματος Πεζικού. Οι στρατιώτες εγκαταστάθηκαν εκεί με τις οικογένειές τους, περίπου 500 ενήλικες, που το 1802 είχαν φτάσει τους 1700.
Το 1797, το Σύνταγμα μετονομάστηκε σε “Ελληνικό Τάγμα της Μπαλακλάβα”, φόρεσε πρασινοκόκκινες στολές και οργανώθηκε στα πρώτυπα των Κοζάκων του Δον που οι παραδόσεις και τα έθιμά τους έμοιαζαν με τα Ελληνικά. Το τάγμα διαλύθηκε το 1859.
Και δυο λόγια για τον πόλεμο της Κριμαίας που μέσα απο μάχες, εθνικιστικά κινήματα και ανταλλαγές πληθισμών άλλαξε την μορφή της περιοχής και επιρέασε το μέλλον των Βαλκανίων, της Αρμενίας, Αζερμπαιτζαν, Ουκρανίας Τουρκίας.
Ο πόλεμος έφερε αντιμέτωπους την Ρωσία με μια συμμαχία Γαλλίας, Αγγλίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Σαρδηνίας. Η κύρια αιτία του πολέμου φάνηκε να είναι η προστασία των δικαιωμάτων των χριστιανών στους Αγιους Τόπους, όπου η Ρωσία υπερασπιζόταν τους Ορθόδοξους και η Γαλλία τους Καθολικούς. Ο μακροπρόθεσμος όμως στόχος ήταν ο διαμελισμός και η προσάρτηση εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκράτορίας και η προσπάθεια των Αγγλογάλλων να μήν επιτρέψουν την επέκταση της Ρωσίας.
Η μάχη της Μπαλακλάβα έμεινε στην ιστορία ως μια απο τις ηρωικότερες μα και μια απο τις μεγαλύτερες γκάφες της παγκόσμιας πολεμικής ιστορίας, όταν μέσα απο μια σειρά λαθών η Αγγλική Ελαφρά Ταξιαρχία Ιππικου επιτέθηκε ενάντια στα οχυρωμένα Ρώσικα κανόνια. Από τους 666 ιππείς της Ταξιαρχίας 110 σκοτώθηκαν, 129 τραυματίστηκαν, 32 αιχμαλωτίστηκαν. Σκοτώθηκαν 375 άλογα. Απαθανατίστηκε στο ποίημα του Τέννυσον ” The charge of the Light Brigade”:
Cannon to right of them,
Cannon to left of them,
Cannon in front of them
Volley’d and thunder’d;
Storm’d at with shot and shell,
Boldly they rode and well,
Into the jaws of Death,
Into the mouth of Hell
Rode the six hundred.
