Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου
delivery: 224100-3600
Ο Γιώργος Λάνθιμος φαίνεται να έχει αδυναμία στο μοτίβο της οικογένειας μέσα από τον αυτοσαρκασμό της με στοιχεία αστεϊκά. Αυτό είσέπραξα από τον “Κυνόδοντα” που παρακολούθησα αρχικά αιφνιδιασμένη, στη συνέχεια γελώντας και ομολογώντας πως επρόκειται για μια ιδιαίτερη ταινία με χιούμορ, μη συνηθισμένη, μη αναμενόμενη, σχεδόν ιδιοφυή.
Ποτέ δεν επέλεξα να ξαναδώ την ταινία “Κυνόδοντας”.
Αντιθέτως έχω δει αρκετές φορές και το “Μάτια ερμητικά κλειστά” και το “Κράμερ εναντίον Κράμερ” και το “Μια αιωνιότητα και μια μέρα” και τις “Ώρες” με πρωταγωνίστρια την Νικόλ Κίντμαν.
Γιατί; Διότι οι τελευταίες ταινίες είχαν μια βάση που μου έδιναν την ευκαιρία να θαυμάσω ερμηνείες, σκηνοθεσία, ουσία, κάτι χειροπιαστό και με λόγο . Δεν μου ταιριάζουν οι αοριστίες, ο πολύς σαματάς για το τίποτα ή για το λίγο ή για το ανύπαρκτο. Ντόρος για τον ντόρο.
Ο Χίτσκοκ έκανε θρίλερ δημιουργώντας ατμόσφαιρα. Ο Κιούμπρικ καταρράκωνε την επιφανειακότητα και την υποκρισία με τρόπο μυστηριακό και μαγνητικό. Ο Αγγελόπουλος σιωπούσε για να δώσει χωροχρόνο στη Φύση, στην εικόνα, να θεριέψει η συμμετοχή του δέκτη στο αγγελοπούλειο τοπίο.
Και ο Παπακαλιάτης με τον “Αλλο Κόσμο” δεν έφτασε στις Κάννες και αντί για Νικόλ Κίντμαν είχε Μηνά Χατζησάββα, αλλά πέτυχε διάνα με την απήχηση της ταινίας του. Επίσης, ο Κώστας Βουτσάς πριν από δεκαετίες όταν του ζητησαν να σχολιάσει την δυσμενή κριτική των ειδικών για παράσταση που παίχτηκε στην Επίδαυρο, απάντησε αποστομωτικά: “Εμένα με ενδιαφέρει τι θα πουν οι Λυγουριάτες και όχι οι Κριτικοί”.
Οι Λυγουριάτες ζουν στο Λυγουριό Αργολίδας, ένα χωριό δίπλα από την Αρχαία Επίδαυρο, από το οποίο οι κάτοικοί του λόγω εθελοντικής εργασίας -καθαρίζουν τον περιβάλλοντα χώρο, ελέγχουν τα εισιτήρια κλπ – παρακολουθούν όλες τις παραστασεις που παίζονται στην Αρχαία Επίδαυρο, δηλαδή καλλιεργούν αισθητικό κριτήριο λόγω εξοικείωσης. Οι Λυγουριάτες είχαν πει για την Κατίνα Παξινού, όταν υποδύθηκε τη “Μήδεια”: “Ξεκίνησε, πέρασε τη μέση και έφτασε στο τέλος, η Καρέζη, ξεκίνησε, πέρασε τη μέση αλλά στο τέλος δεν έφτασε, η Καραμπέτη [το 1997] δεν έκανε καν την αρχή”. Φυσικά ούτε λόγος είκοσι χρόνια μετά για την εξέλιξη της Καρυοφιλιάς Καραμπέτη που ανήκει δικαιωματικά στην πεντάδα των σημαντικότερων και αξιότερων Ελληνίδων ηθοποιών.
Πού καταλήγουμε; Στο χρόνο, που θα αποδείξει αν δικαίως ο Λάνθιμος βραβεύτηκε στις Κάννες. Αν αξίζουν αληθινά οι ταινίες του. Αν θα αντέξουν στο χρόνο. Και θέλω πολύ να δω την ταινία που θα διανεμηθεί την Ελλάδα από την Feelgood Entertainment.
Γιατί – δεν μου διαφεύγει ποτέ ότι ζούμε στην εποχή του ημί. Ημίφως, ημικουλτούρα, ψευτοκουλτούρα.
Αν αντέξει το Ιερό Ελάφι, θα το αποδείξει ο χρόνος. Γιατί η Νικόλ Κίντμαν άντεξε στην έξοχη Τέχνη του Κινηματογράφου και στη δική μου σκέψη έρχεται στο μυαλό ως Βιρτζίνια Γουλφ από την εξαιρετική-εξαιρετική-εξαιρετική ταινία “Οι Ώρες”. Ποιος σινεφίλ δεν την είδε και την ξέχασε;
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr