Άλλη μια ημέρα σε αυτή την αρρωστημένη πόλη.Τόσα χρόνια -τυπικά- το διαπιστώνω, αλλά ποτέ δεν την αφήνω από την παρουσία μου… Κάτω από τα σύννεφα και το κρύο της πρωτεύουσας οι άνθρωποι μαζεμένοι, τόσο από ανυπόφορες σκέψεις ή και την διάχυτη ανησυχία της νύχτας που εκτίθεται στο ξημέρωμα. Ποιητές, συγγραφείς, κλέφτες κι αστυνόμοι, πολιτικοί της σωτηρίας ή της απελπισίας, έμποροι και πωλητές, ερωτευμένοι κι ανέραστοι. Το πολιτικό σκηνικό ρευστό, ίσως και αδιάφορο στο βαθμό που κοιτάζει μόνο τη σωτηρία του…
Η αγορά είναι νεκρή, το διαπιστώνουν όλοι. Η έλλειψη χρηματοπιστωτικής ρευστότητας, για να κινήσει τους όποιους μηχανισμούς της, εδώ και καιρό έχει παγώσει. Οι τράπεζες για τη δική τους ασφάλεια, αλλά και με εντολές της τρόικας, έχουν κλείσει τις πόρτες στην αγορά. Αλλά και όταν δίνουν τα ψίχουλα, βάζουν δυσβάσταχτους όρους και εξοντωτικά επιτόκια. Σιγά σιγά αδειάζουν όλο και περισσότεροι δρόμοι από τα “ζωντανά” καταστήματα και το ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ή ΠΩΛΕΙΤΑΙ γίνεται καθημερινότητα.
Νέες θέσεις εργασίες δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστες με πολλές υπερωρίες -συνήθως απλήρωτες- και με πολλές απαιτήσεις, ενώ ακολουθούν συνήθως μισθοί πείνας.
Η πώληση και ενοικίαση ακινήτων έχει “στεγνώσει”, αφού το ακίνητο έχει αξία μόνο από το κράτος που το φορολογεί σε -πολύ- τακτική βάση, ενώ οι τιμές του αν και πολύ χαμηλές παραμένουν αδιάφορες στην πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών. Κανείς ή ελάχιστοι αγοράζουν σήμερα. Όσο για τα ενοίκια, αν και κινούνται σε λογικές τιμές, δεν βρίσκουν ενδιαφερόμενους. Ιδίως αυτά των καταστημάτων. Ποιός τρελός θα ανοίξει κατάστημα σε περίοδο μακροχρόνιας κρίσης; Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να μας πείσει ότι η τελειώσαμε με την κρίση, ότι βάλαμε σε τάξη τα οικονομικά της χώρας και ότι προχωράμε σε ρυθμούς ανάπτυξης, αυτό μόνο ως ανέκδοτο το βλέπουμε.
Οι υπηρεσίες βιώνουν την ανασφάλεια των πολιτών σε καθημερινή βάση. Άσε που πολλοί τις θεωρούν και πολυτέλεια. Όμως ένα μεγάλο μέρος των ελλήνων πριν την κρίση ζούσε μέσα από τον χώρο αυτό, αφού υπήρχαν εταιρείες που παρείχαν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλα τα επίπεδα.
Η τοπική αυτοδιοίκηση -σε όλες τις βαθμίδες της- βρίσκεται σε φάση μεταβολών αν όχι διωγμών, αφού για να μαζέψει το κράτος χρήματα για την τρόικα θυσιάζει κάθε τόσο στοιχεία της για την εξυπηρέτηση των πολιτών και την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Ως χώρα, είμαστε ακόμα στα κάτω μας. Πρέπει να τα βλέπουμε όλα στη σωστή τους βάση κι ας είναι μίζερα, για να τα αλλάξουμε. Με όποιο τρόπο ξέρει και μπορεί ο καθένας. Ίδωμεν!
* Ο Γιάννης Βέλλης είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιητής.
* Φωτο: Γιάννης Βέλλης