24 Δεκεμβρίου 2017 στον πιο ζεστό χώρο της Ρόδου
Αν και το είχαμε εμπεδώσει όλοι στην οικογένεια, δεν σταματούσε να το επαναλαμβάνει μονότονα σε κάθε ευκαιρία:
…”τυρί κατσικίσιο, γιαούρτι πρόβειο, βούτυρο αγελαδινό”…
Βέβαια για κάποιες περιπτώσεις, είχε αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να κάνει υποχωρήσεις, όπως για παράδειγμα για το τυρί (ελληνική φέτα) που γίνεται από αιγοπρόβειο
ή για τα διάφορα λίπη τύπου ΒΙΤΑΜ ή ΦΥΤΙΝΗ σε ορισμένες συνταγές φαγητών.
Για τους κουραμπιέδες των Χριστουγέννων όμως ο παππούς ήταν ανυποχώρητος. Όχι απλά ανυποχώρητος. Άτεγκτος.
Βούτυρο αγελαδινό χτυπημένο τουλάχιστον για μια ώρα για να αφρατέψει.
Και χτυπημένο με το χέρι την εποχή εκείνη που δεν υπήρχαν κουζινομηχανές.
…”δεν αντέχω άλλο Απόστολε, πιάστηκε το χέρι μου”…διαμαρτυρόταν η δόλια η γιαγιά μου.
Έβαζε το δάχτυλο του μέσα, το έτριβε στον αντίχειρα και…”θέλει κι’ άλλο”…ορθά κοφτά…”όλο το μυστικό εκεί κρύβεται”…
Όση ώρα η γιαγιά συνέχιζε με καρτερικότητα το χτύπημα, εκείνος έσπαζε με προσοχή τα καρύδια ώστε να μη διαλυθούν και τσατιζόταν αν του έβγαιναν κομμάτια
μικρότερα από το 1/4. Κρατούσε όσα ήταν μισά ή τέταρτο της ψίχας, προσέχοντας να μη του ξεφύγει τσόφλι ή το διάφραγμα που έχει η ψίχα και τα μικρότερα τα έδινε σε μένα…
Ιδού η συνταγή:
Μισό κιλό βούτυρο αγελαδινό. Μαλακό σε θερμοκρασία δωματίου
150 γραμμάρια κρυσταλλική ζάχαρη
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις. Όσο σηκώσει.
400 γραμμάρια καρυδόψιχα σε μεγάλα κομμάτια
Μπόλικη άχνη ζάχαρη
Χτυπάμε το βούτυρο στο μίξερ στη πιο χαμηλή ταχύτητα με το σύρμα για μια ώρα τουλάχιστον. Στο τέλος για πέντε λεπτά προσθέτουμε την κρυσταλλική ζάχαρη.
Σταματούμε, βγάζουμε το σύρμα και τοποθετούμε τα εξαρτήματα του ζυμώματος και συνεχίζουμε το ζύμωμα προσθέτοντας το αλεύρι.
Σταματούμε να προσθέτουμε αλεύρι, μόλις το ζυμάρι γίνει στεγνό. Δηλαδή όταν το πιέζουμε να σπάζει αντί να βαθουλώνει.
Προσθέτουμε τα καρύδια και ζυμώνουμε λίγο ακόμη στην πιο χαμηλή ταχύτητα.
Πλάθουμε τους κουραμπιέδες στο κλασικό σχήμα ή σαν περισπωμένη και τους τοποθετούμε αραιά σε λαμαρίνα πάνω σε λαδόκολα.
Βάζουμε τη λαμαρίνα στον φούρνο που έχουμε προθερμάνει στους 160 έως 180 βαθμούς και ψήνουμε για 30 περίπου λεπτά στις αντιστάσεις ”πάνω/κάτω”.
Προσέχουμε οι κουραμπιέδες απλά να ροδίσουν-όχι να καφετίσουν-και τους βγάζουμε.
Σε μεγάλη πιατέλα ρίχνουμε στον πάτο μια πλούσια στρώση άχνη ζάχαρη, βάζουμε με προσοχή να μη σπάσουν μια σειρά κουραμπιέδες και συνεχίζουμε έτσι, άχνη/κουραμπιέδες/άχνη/κουραμπιέδες κλέβοντας κάθε φορά μία σειρά προς το εσωτερικό ώστε να σχηματιστεί κώνος.
Μόλις τοποθετηθεί και ο τελευταίος, πασπαλίζουμε με άχνη όλο τον κώνο από ψηλά.
Μπορούμε να αρχίσουμε να τρώμε μετά από μιά δυό ώρες ώστε να έχουν κρυώσει.
Η αίσθηση στο στόμα και τον ουρανίσκο είναι μοναδική. Ο κουραμπιές είναι τραγανός μόνο στο πρώτο δάγκωμα. Μετά διαλύεται και μάσημα χρειάζονται μόνο τα καρύδια.
Ευωδιάζει το άρωμα του βουτύρου, χωρίς όμως να αισθανόμαστε εκείνη τη λιπαρή βουτυρίλα.
Μην εντυπωσιάζεστε από όσες συνταγές προτείνουν οι βεντέτες του σταρ σύστεμ που βάζουν μέσα ”Της Παναγιάς τα μάτια”.
Ο παππούς είχε δίκιο με τέσσερα υλικά μόνο.
Δοκιμάστε αυτή τη συνταγή και θα με θυμηθείτε. Αλέξανδρος Μπέμπης λέγομαι.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr