Εμείς εδώ με τη ζωούλα μας, με τα βιβλιαράκια μας, τις μικροπολιτικές και τις μικροαγωνίες μας. Τα άγχη μας, τον φόβο για το, πάντα, άδηλο ελληνικό μας μέλλον, τον φασισμό που καραδοκεί στη γωνία, την πεποίθησή μας ότι τουλάχιστον καταλαβαίνουμε τι τρέχει στον κόσμο που κυβερνάει το παγκοσμιοποιημένο χρηματιστήριο.
Αυτοί εκεί, όμως, στο όχι και τόσο μακρινό Κομπάνι, σκοτώνονται, χάνουν το αίμα, την ψυχή, τ’ αδέλφια, τους συντρόφους, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε μέρα. Ανάμεσα στην τουρκική βαρβαρότητα του Ερντογάν και τη «συμμαχική» των αεροπορικών επιδρομών, ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο μυλόπετρες, οι Κούρδοι πασχίζουν να κρατήσουν τα ελάχιστα ποσοστά ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας που δικαιούμαστε όλοι.
Αγωνίζονται, σκοτώνονται, θυσιάζονται για μας, για μας εδώ με τη ζωούλα μας, με τα βιβλιαράκια μας, τις μικροπολιτικές και τις μικροαγωνίες μας. Για μας εδώ που έχουμε ξεμάθει να πολεμάμε για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία. Για μας εδώ. Για μας, τους εγωιστές θεατές της ιστορίας.
