”Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είσαστε χαμένοι. Φίλος σας είναι η αλλαγή, η αντίφαση σύμμαχός σας. Από το τίποτα κάτι πρέπει να κάνετε, μα οι
δυνατοί πρέπει να γίνουν τίποτε. Αυτό που έχετε απαρνηθείτε το και πάρτε αυτό που σας αρνούνται”
Μπέρτολτ Μπρεχτ 1936
Πόσο μιλάνε αλήθεια στην ψυχή μου τα λόγια αυτά…
Και πόσο αλήθεια ταιριάζουν στο σταυροδρόμι που βρίσκονται οι ζωές μας όλα αυτά τα χρόνια.
Πόσα λέει στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε όλοι μας και πόσο φως μπορεί να ρίξει στα σκοτάδια που προσπαθούν να νοιώθουμε πως φοβόμαστε ή
λιγοψυχούμε.
Τη μάχη να μην τη φοβάσαι,την απραξία και την φυγομαχία μπορείς να την νικήσεις. Άλλο παράθυρο στη λύτρωση και τη σωτηρία της ψυχής σου δεν
έχει. Αντίσταση και πάλη, αγώνας καθημερινός και μάχη, είναι το μοναδικό σου εισιτήριο που ανοίγει την πόρτα του ξέγνοιαστου ύπνου.
Κι όταν μπροστά ανοίγεται το σταυροδρόμι,το μονοπάτι το δύσβατο πάντοτε να διαλέγεις. Γιατί όσο πιο κακοτράχαλο είναι, τόσο πιο πολύ στ’ αχνάρια σου
ταιριάζει.
Πέτα τη φορεσιά του Αλόνσο Κιχάνο που φορούσες μέχρι τώρα κακόμοιρε και γίνε Δον Κιχώτης που πάντοτε θαύμαζες. Και μη διστάσεις ούτε για μια στιγμή
να τα βάλεις με τους ανεμόμυλους που στοιχειώνουν τα όνειρά σου για να λυτρώσεις τη δική σου Δουλτσινέα.
Πολέμησε για το δίκαιο, το όμορφο, το ανέφικτο. Ναι, ναι, το ανέφικτο. Άκουσέ με.
Σου μούδιασαν το μυαλό, έβαλαν το φόβο μέσα στην ψυχή σου, σου έκλεψαν τα όνειρά σου. Σε συνήθισαν να τρέμεις, μη τυχόν και χάσεις τα ψίχουλα. Να
φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου. Να τους χαρίζεις τα πάντα, δίνοντας τρομαγμένος την υπεραξία της εργασίας σου, και σου ζητούν κι από πάνω να τους
ευγνωμονείς που σ’ αφήνουν να το κάνεις !
Φτάνει όμως, ως εδώ ήταν. Αρκετά λύγισες! Έφτασε η ώρα που θα σηκωθείς και πάλι όρθιος! Σε φοβούνται περισσότερο απ’ ότι εσύ εκείνους,να το
ξέρεις, πάλι σου το έχω ξαναπεί.
Χάλασέ τους το πάρτι που έστησαν πάνω στο ημιθανές κορμί και την λυγισμένη ψυχή σου. Πάρε πίσω όλα εκείνα που σου ανήκουν. Διεκδίκησε. Πάλαιψε.
Σπάσε τις αλυσίδες σου και γύρνα το σύμπαν ολόκληρο ανάποδα. Πετροβόλησε το τέλμα που σε ανάγκασαν να ζεις. Φώναξε! Ούρλιαξε! Μην τους αφήνεις
ούτε στιγμή να ξεχάσουν πως υπάρχεις. Πως είσαι εδώ, πως είσαι πιο δυνατός από ποτέ, πως δεν φοβάσαι πια.
Μην ξεχνάς, πως πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει. Το χορτάριασμα να φοβάσαι μονάχα και το μέτριο. Άσπρο ή μαύρο, μπρος ή πίσω, κόλαση ή παράδεισος.
Μόνο η ρήξη με το παλιό και το σάπιο μπορεί να διώξει για πάντα το σκοτάδι. Το άδικο γίνεται νόμος στα χέρια σου μη το ξεχάσεις αυτό, ποτέ.
Το μόνο που σου απέμεινε είναι να κλείσεις τ’ αυτιά σου και να εμπιστευτείς την καρδιά σου. Και να διαλέξεις το δύσκολο μονοπάτι, αρκεί να το πιστέψεις
και να παλέψεις γι αυτό. Μόνο τότε και μόνο έτσι, θα είσαι ο νικητής της ζωής και της αξιοπρέπειας.
* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr