Το σημερινό θεματάκι, ας μου επιτραπεί να το καταχωρίσω στα προσωπικά – έτσι κι’ αλλιώς ζήλεψα την προ ημερών ‘κατάθεση ψυχής’ της Δαβιλά, που αφορούσε τον γονιό της και ήταν χάρμα!
Πριν δύο χρόνια σαν σήμερα, άνοιξε τα γαλανά ματάκια του (που παραμένουν γαλανά) ένας μπόμπιρας με πονηρή φατσούλα και έτοιμο το χαμόγελο στα χείλη. Η παιδίατρος, από την πρώτη στιγμή διέγνωσε: «αυτό το μωρό θα εξελιχθεί σε σταρ της επικοινωνίας». Και δεν έκανε λάθος. Με την μόνη που βάζει τα κλάματα όταν την βλέπει είναι αυτή η εξαίρετη γιατρός, αφού την έχει συνδυάσει με την ταλαιπωρία για τα εμβόλια κλπ.
Με τους υπόλοιπους κάνει παρέα, παίζει τις μπάλες του, βλέπει τηλεόραση, κυρίως ποδόσφαιρο, βάζοντας μάλιστα τις φωνές όταν το πρόγραμμα διακόπτεται για διαφημίσεις.
Ο μικρούλης με τα γαλανά ματάκια έχει ήδη εξελιχθεί σε ακριβό στολίδι μέσα στην οικογένεια. Ολοι τον φωνάζουν ‘Αλέξη’, όμως εγώ τον ονομάζω ‘πρύτανη’. Ξέρετε γιατί; Διότι μια καλή φίλη της κόρης μου, όταν είδε το βλαστάρι μας στο Μαιευτήριο πρόβλεψε: «Αυτός θα γίνει πρύτανης»!
Αμέσως ζήτησα να μου δικαιολογήσει την παρατήρηση και το έκανε απλά και με επιχειρήματα που ήδη γνώριζε στο οικογενειακό μου δέντρο.
«Αρχηγέ, έχω ακούσει ότι στην εφημερίδα, γενικά στη δουλειά σου σε φωνάζουν ‘δάσκαλο’. Ένα, λοιπόν, το κρατούμενο. Η κόρη σου είναι επιστήμονας, το ίδιο και ο γαμπρός σου. Συνεπώς, ο μικρός πάει για πρύτανης και δεν δέχομαι αντιρρήσεις»!
Για τον ‘πρύτανη’, τα μηνύματα που έρχονται από την δεσποινίδα που τον φροντίζει αλλά και τις άξιες γιαγιάδες είναι πως θεωρείται έτοιμος να γράψει και να διαβάσει!
Μέχρι να έρθει, ωστόσο, εκείνη η στιγμή, απόψε στον κήπο του μεγάρου των αρχιτεκτόνων στο Θησείο, θα του ανάψουμε δύο κεράκια σε τουρτίτσα με στόλισμα τερέν και γκολπόστ. Και στην συνέχεια θα ανοίξουμε μερικά μπουκάλια στην υγειά του.
ΥΓ: Ο Αλέξης, είναι ο πρώτος μου εγγονός. Ηδη τον έχω μάθει να ρίχνει το χρήμα στον κουμπαρά, και πονηρά να μου ψάχνει τις τσέπες μήπως και κουδουνίσουν τίποτα ξεχασμένα κέρματα. Να χαιρετά στρατιωτικά (από το ‘ευπειθώς αναφέρω’ των δοκίμων Μαλλούχου, Τσιτσόπουλου κλπ. προς τον πλοίαρχο Κωνσταντάρα, από την περίφημη σκηνή του φιλμ ‘Η Αλήκη στο Ναυτικό). Να παίζει σαν μαγκάκι το κομπολόϊ μου και –αν θέλετε το πιστεύετε- να ρίχνει στροφές με τα χέρια σε τσακίρ κέφι, όταν ακούει τις πενιές, συνήθως στην εκπομπή ‘στην υγειά μας’ με τον Σπύρο Παπαδόπουλο.
