Έλεγα την άλλη φορά πόσο μονότονη έχει καταντήσει η πολιτική μας πραγματικότητα και πόσο εκνευριστικό για έναν γελοιογράφο -έναν σχολιαστή πιο γενικά- να μην έχει πια τι να σχολιάσει, κάτι που να μην έχει ειπωθεί ήδη από τον ίδιο ή κι άλλους εκατοντάδες φορές.
Στην αρχή, απο αμηχανία μάλλον άρχισα να ασχολούμαι με στις διάφορές προσωπικότητες της τέχνης και του πνεύματος -δυο κουβέντες και μια καρικατούρα ή πορτρέτο, όπως μου ‘βγαινε. Γελοιογραφίες προσωπικοτήτων έχω κάνει αμέτρητες, κύρια όμως πολιτικών, και μάλιστα έχει εκδοθεί και άλμπουμ μου με τίτλο ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ. Τώρα όμως άρχισαν να μου αρέσουν αυτοί που έλεγα παραπάνω, οι άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος, και σκέφτηκα πως ίσως θα μπορούσα να κάνω μ’ αυτούς μια καινούρια σειρά. Κι ύστερα, ποιός ξέρει, ίσως να εκδοθούν σαν μια συλλογή -εάν και εφ’ οσον βρεθεί εκδότης που να το θέλει. Να μην πάω μακριά όμως. Παρακαλώ έχετε υπομονή μαζί μου.
Ιδού σήμερα ο Dylan Thomas. Ο σημαντικότερος ίσως Ουαλός ποιητής, πεθαίνει πάμπτωχος μια μέρα σαν σήμερα, 9 Νοεμβρίου 1953, 39 ετών. Ο θάνατος επήλθε απο “βλάβη στον εγκέφαλο απο οξεία αλκοολική εγκεφαλοπάθεια”, μετά απο κώμα 6 ημερών και αφού είχε καταναλώσει ανεξακρίβωτη ποσότητα αλκοόλ.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
Και ο θάνατος δεν θα νικήσει.
Γυμνοί νεκροί θα γίνουν ένα
με τον άνθρωπο στον αέρα και το δυτικό φεγγάρι-
Όταν τα κόκκαλά τους ξασπρίσουν και τα ξασπρισμένα κόκκαλα χαθούν,
αστέρια θα έχουν σε αγκώνα και ποδάρι-
κι αν ίσως τρελλαθούν σώα θα έχουν τα μυαλά,
κι αν βυθιστούν μέσ’ απο την θάλασσα θα σηκωθούν και πάλι-
κι αν οι ερωτευμένοι χαθούν δεν θα χαθεί η αγάπη-
και ο θάνατος δεν θα νικήσει.
………………………………………………………………………………
Dylan Thomas
δικιά μου πρόχειρη μετάφραση
I was saying the other time how monotonous our political life has become, how frustrating it is for a cartoonist -for any political commentator- to have nothing to comment on, nothing that hasn’t already been said either by himself or by others a hundred times already.
Not knowing what else to do at first, I started drawing and writing about various personalities of the arts and culture- a few words and a caricature or portrait as the case might be. I have made numerous caricatures in the past, but of politicians mainly. I have even published a collection of them titled “National Gallery”. But now, I am beginning to like those persons I mentioned above, to the point that I thought I could make a new series with them. And then, who knows, maybe I could publish them, provided a willing publisher could be found. But I want to go too far. Please bear with me.
So, I present you today Dylan Thomas. Perhaps the most important Welsh poet, he would die on a day like today, November 9, 1953, following a six-day coma brought on by drinking 18 straight whiskeys in a New York tavern. Thomas was admitted to the emergency ward at St Vincent’s Hospital, NY. He was comatose, and his medical notes state that the “impression upon admission was acute alcoholic encephalopathy damage to the brain by alcohol, for which the patient was treated without response”.
At the funeral parlor, a friend looking down at the body with its rouged face & garish suit, carnation in buttonhole, says: “He would never have been seen dead in it.”
η ιστοσελίδα του