* Η Μαρία Αναγνωστοπούλου είναι αναγνώστρια της Πόρτας.
Για μια ζωή που γράφτηκε απ’τα χέρια τρίτων
Για όνειρα που έγιναν θρύψαλα απ’τα ίδια χέρια
Δάκρυα που δεν βρέθηκε κανείς να σκουπίσει
Χαμόγελα που κλαπηκαν σε μια στιγμή
Σε όλα αυτά ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος
Είναι δική μου η ζωή κι αποφασίζω
Χώνω βαθιά τα χέρια στις τσέπες
Να πάψω να δίνω στους γύρω
Γυρνώ πλάτη σε ό,τι με πληγώνει
Πέρνοντας τον δρόμο που βλέπω
Κι όπου τραβήξει
Αθήνα, 16-5-15