Ούτε μαζοχιστής είμαι ούτε κοπρολάγνος μα κάθισα και παρακολούθησα την “απολογία” των Ναζί στην Βουλή από την αρχή μέχρι το τέλος. Όχι τιποτ’ άλλο μα απλά για να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά την αηδία μου μπροστά στον τραμπουκισμό, τον αγοραίο και χαμαλήστικο τρόπο έκφρασης και συμπεριφοράς. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτά τα όντα τολμούν να μιλούν για Ελληνικό πολιτισμό και ιδεώδη τα οποία λέει τους εμπνέουν και τα υπερασπίζονται ενάντια σε μας τους υπόλοιπους.
Αηδία και εμετός μα και καταφανής η αμηχανία της Δημοκρατίας στην αντιμετώπισή τους. Ναί, η Δημοκρατία είναι εξ ορισμού ανεκτική. Ναί, στην Δημοκρατία έχουν θέση όλοι. Μα η Δημοκρατία πρέπει παράλληλα να προστατεύει τον εαυτό της και η ανεκτικότητά δεν πρέπει να γίνεται όπλο που θα στραφεί ενάντιον της.
Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως το 8, το 10% των Ναζί είναι υπαρκτό και συνειδητό. Ήταν πάντα εκεί και είναι αρκετό για να πείσει άλλους τόσους και παραπάνω αν δεν παρθούν τα κατάλληλα μέτρα. Η φυλακή τιμωρεί το συγκεκριμένο άτομο που διέπραξε κάποιο αδίκημα -και πολύ καλά του κάνει. Η ιδεολογία όμως δεν φυλακίζεται ούτε ανακόπτεται. Αυτό που πρέπει να χτυπηθεί είναι η ρίζα του κακού, τα αίτια που γεννούν το καρκίνωμα: η φτώχια, η εξαθλίωση, η απελπισία που προέρχεται απο την απουσία προοπτικής για ένα καλύτερο αύριο, η κοινωνική ανισότητα και αδικία. Δυστυχώς, η Δημοκρατία μας φαίνεται να μην μπορεί (να μήν θέλει;) να κινηθεί προς τα κεί.
