Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αφορισμούς κι εξορκισμούς από διάφορους, που όψιμα ανακάλυψαν την πυρίτιδα, περί Ναζισμού, περί συστημάτων ιδεολογισμών και άλλων και σκέφτομαι: Τελικά, μας αρέσει η γεύση του ψέμματος. Μας θέλγει η εικόνα της παρωδίας… Ανατριχιάζουμε και μόνο στο άκουσμα αποδιοπομπαίων εννοιών.
Ξορκίζουμε όλα αυτά που διαταράσσουν τη γαλήνη του εφησυχασμού μας. Του βολέματός μας και του ύπνου μας στο μαλακό μαξιλάρι της πλάνης.
Δημοκρατία…
Εδώ θα έπρεπε κανονικά να γεμίσει η σελίδα με αποσιωπητικά. Ποιά Δημοκρατία, ρε τζιμάνια, για ποια δημοκρατία μιλάτε και κόπτεστε και διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας, όταν μια ζωή παρασιτείτε, όταν έχετε φάει τον άμπακο κι έχετε καταπιεί τον Μέγδοβα και τώρα, έντρομοι ως απόκομμα που καταφέρατε να καταντήσετε, τρέμετε την αγχόνη της λαϊκής ετυμηγορίας και κλείνετε κοινοβούλια για να παραγραφούν τα αίσχη σας… Ναι, «σας», γιατί μαζί τα φάγαΤΕ, ΔΕΝ τα φάγαΜΕ…
Γλυκοφάγια-πικροχέσια, λέει ο σοφός λαός. Που απόκαμε να κανακεύει, να ανέχεται και να αναδεικνύει πράκτορες και δωσίλογους, ανικάνους, ημίβλακες, θηλυπρεπείς λακέδες και Υπέρβαρους ηλίθιους , να μιλούν προκλητικά για μονοδρόμους και συναινέσεις…
Να δίνουν μαθήματα φασισμού, ενδεδυμένοι χιτώνα δημοκρατίας…
Όλους αυτούς που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΟΝΟ για τις ανάγκες του Λαού, για τον πόνο της ψυχής και της τσέπης του, από το να μετρούν τις περιουσίες τους, τα ακίνητα και τα κινητά τους, τα κλεψιμαίικά τους, στέλνοντας τους πιο βλάκες έλληνες (άλλοτε συναγωνιστές και ομοτράπεζους) στη μπουζού…
Αναζητώντας το φως, εγεννήθη σκότος!
ΑΥΤΟΙ, ή μάλλον, ΕΣΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ είστε οι ένοχοι, οι τραγικές φιγούρες,τα κελύφη μιας αρπαχτο-εποχής, που « συντηρείτε την αλλοτρίωση κι ούτε ένα τριφύλλι αίμα για τις παιδικές σας φωτογραφίες που σας φτύνουν, μήτε μια ακίδα μνήμης απ τη σκαλωμαρία των λογισμών σας, κάποτε ή έστω ενός λεπτού σιγή, για τα χρόνια των μεγάλων σχεδιασμών… Ας είναι. Φαίνεται πρέπει να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα, για ΤΑ ΣΚΥΒΑΛΑ…».*
Ωστόσο, έχοντας μάθει επαρκώς το μάθημα της εθελοδουλείας, εύκολα δημιουργείτε ή βρίσκετε στέγαστρο σε υποκατάστατα: κερασιές, χουρμαδιές, αμυγδαλιές…
Νομίζοντας ότι εσείς είστε οι έξυπνοι κι όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι.
Σαν ακριβές εταίρες, σηκώνεστε από την τράπεζα του δείπνου για να φτιασιδωθείτε, να… «φρεσκαριστείτε», για τα περαιτέρω…
Κι έχετε μετά από όλα αυτά το θράσος να μιλάτε για δημοκρατία.
Ποια δημοκρατία επιτέλους; Αυτή που καταργήσατε έργω; Αυτή που τσαλακώσατε με τα αίσχη σας; Αυτή που σταυρώσατε με συνοπτικές διαδικασίες; Κι έρχεστε τώρα ΕΝΤΡΟΜΟΙ, σαν τα μωρά που δέχτηκαν επίσκεψη της μόρα και κλαψουρίζουν;
Μόνο που εσείς, δεν κλαψουρίζετε. ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΤΕ.
Για να χειραγωγήσετε και να ποδηγετήσετε το πόπολο, όπως σας αρέσει να προσδιορίζετε τον υποτακτικό λαό σας, θρέψατε μέσα του αυτό που προσπαθούσατε να αποφύγετε: την αγανάκτηση. Η αγανάκτηση έφερε την οργή, η οργή έφερε το ξέσπασμα και το ξέσπασμα, έγινε αναίμακτα. Ήσυχα-ήσυχα, με μια γέννα… Ενός μορφώματος, που προτάσσει ως ιδεολογία όλα αυτά που εσείς αποκαθηλώσατε μεθοδευμένα. Έννοιες όπως Πατρίδα, Σημαία, Ελλάδα, Οικογένεια, Ορθοδοξία, για τις οποίες ακόμα και σήμερα ΕΣΕΙΣ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΑΣΑΤΕ…
Έλα όμως που οι μαύροι ξύπνησαν και απηύδησαν από τις κουμπαριές και τα κολλητηλίκια Και στράφηκαν-μοιραία-στον ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟ…
Εσείς, αγαπητοί μου, είστε οι ΑΜΕΣΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ γι αυτό που αποκαλείτε ξεδιάντροπα «παλινόρθωση του Φασισμού».
Σεις, είστε οι σύγχρονοι διαμορφωτές του.
Ψαχτείτε λίγο στις γεωγραφικές περιοχές του τόπου με ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και δείτε τι ψηφίζουν… Μη βιαστείτε να βγάλετε πρόχειρα συμπεράσματα.
Όλοι αυτοί ήταν «δικοί σας».
Παιάνιζαν για χρόνια τραγούδια του αντάρτικου μαζί σας, τις «καλές μέρες» σε όραμα, σε στόχους, σε προ-οπτική. Τί έπαθαν ξαφνικά; Τρελλάθηκαν όλοι και υποκλίνονται σ ένα φάντασμα; Μιας ιδεολογίας που ξεκλήρισε τόπους ολάκερους, φαμίλιες, αθώα βρέφη απ την κοιλιά της μάννας, δημιουργώντας Ολοκαυτώματα;…
ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ! Σύντροφοι, Συναγωνιστές κι Αδέλφια!
Ξεριζώστε το θράσος σας να μιλάτε για πράγματα που προκαλέσατε.
ΔΟΥΛΕΨΤΕ, ΔΟΥΛΕΨΤΕ, ΔΟΥΛΕΨΤΕ για την εξυγίανση του ναού του Αίσχους!
Υποβιβαστήκατε στην τάξη του στρατιώτη-ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΑΤΕ.
Ο Άγιος Λαός ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ την προσφορά του ηρωικού μέλους της Ε.Ο.Ν., 90ετών σήμερα και τον διαπίστευσε για τα συμφέροντά του στην Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση.
Μην γελοιοποιείστε άλλο με αναχρονιστικά τσιτάτα.
Σεις, ανοίξατε την Κερκόπορτα.
Ασκηθείτε στην Ταπείνωση, λειτουργηθείτε στην Μετάνοια…
Έχετε παααρα πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να ξανατολμήσετε να αγγίξετε τη λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!…
* Από την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Μπρούχου «ΩΔΙΝΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ», εκδ. «τα τραμάκια», 1993 “Σκύβαλα”
** Το σκίτσο είναι του Κώστα Μητρόπουλου από το βιβλίο του “Ποτέ πια” που κυκλοφόρησε το 1965.
Ο Δημήτρης Μπρούχος είναι ποιητής και στιχουργός. Διαβάστε εδώ συνέντευξή του στην Πόρτα.