27 Φεβρουαρίου 1913. Δημοσιεύεται η απόφαση του Ιταλού Γενικού Διοικητή της Ρόδου και νήσων Giovanni Ameglio με την οποία καθαιρείται από το αξίωμά του ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος της Ρόδου Σάββας Παυλίδης, διότι: “…προσπάθησε να οργανώσει μια επανάσταση στα χωριά του νησιού, ενάντια στην υπάρχουσα καθεστηκυία τάξη πραγμάτων…”
Είχε προηγηθεί, στις 21 Δεκεμβρίου 1912, δημοψήφισμα στην Ρόδο και τα άλλα Δωδεκάνησα με το οποίο ζητείτο η ένωση με την Ελλάδα:
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΡΟΔΟΥ
(Δικιά μου μετάφραση από το πρωτότυπο Αγγλικό)
Εμείς οι υπογεγραμμένοι κάτοικοι της πρωτεύουσας και των χωριών της νήσου Ρόδου…
1. Διαμαρτυρόμαστε έντονα εναντίον των προθέσεων της Ιταλικής Κυβέρνησης η οποία, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, εξακολουθεί να μελετά να επιστρέψει με κάποιο τρόπο τα νησιά στην Τουρκία, η σκέψη και μόνο της οποίας μας γεμίζει τρόμο.
…………………………………………….
3. Διακηρύσσουμε τα Ελληνικά μας αισθήματα, που εκδηλώθηκαν πάντοτε με την συμμετοχή μας στους απελευθερωτικούς αγώνες της Ελλάδας, της μητέρας πατρίδας μας, ενάντια στην Τουρκία με κάθε τρόπο και με την ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας σε όλο το νησί.
4. Διακηρύσσουμε την αμετάβλητη απόφασή μας να ενωθούμε με την Ελλάδα με κάθε τρόπο. Η ένωση αυτή είναι η μοναδική φυσική και μόνιμη επιθυμία. Αρνούμαστε κάθε άλλη λύση
………………………………………………………………………………………….
7. Εξουσιοδοτούμε το Δημοτικό Συμβούλιο της Πρωτεύουσας να παραδώσει το παρόν δημοψήφισμα στους:
α. Εξοχότατο Υπουργό Εξωτερικών Μ. Βρετανίας
β. Εξοχότατο Πρωθυπουργό της Ιταλίας
γ. Εξοχότατο κύριο Ε. Βενιζέλο, Πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Το παρόν δημοψήφισμα έλαβε χώρα και υπογράφηκε στην Ρόδο την 21 Δεκεμβρίου 1912
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι
Την καθαίρεση ακολουθεί η διαταγή εξορίας του Δημάρχου. Μαζί του εξορίζονται και δυο από τους γιους του, ο Κωνσταντίνος και ο παππούς μου Ιωάννης διότι το Πάσχα είχαν υψώσει την Ελληνική σημαία στο καμπαναριό της Μητροπόλεως.
Ο Δήμαρχος Σάββας Παυλίδης ήταν παππούς του πατέρα μου Σάββα Παυλίδη και προ-p του γιου μου Σάββα Αλέξανδρου Παυλίδη.