Βαγγέλης Παυλίδης
Ήταν τέτοιες μέρες πριν 43 χρόνια. Η Ελλάδα ήταν ήδη έξη χρόνια κάτω απο την αρβύλα της στρατιωτικής χούντας όταν μια άλλη χούντα ανέτρεπε τον πρόεδρο της Χιλής Σαλβατόρ Αλλέντε, τον πρώτο εκλεγμένο Μαρξιστή πρόεδρο της Λατινικής Αμερικής. Ήταν 11 Σεπτεμβρίου 1973.
Για μας εδώ, το πραξικόπημα αυτό είχε ιδιαίτερη, συμβολική σημασία. Οι ομοιότητες ήταν περισσότερο απο φανερές. Στρατηγοί και συνταγματάρχες εδώ, στρατηγοί και συνταγματάρχες εκεί και πίσω απ’ όλα ο Αμερικάνικος δάκτυλος που, σ’ ό,τι αφορά την Ελλάδα, το γνωρίζαμε μα δεν τολμούσαμε να το φωνάξουμε.
Σ’ ό,τι με αφορά και πέρα απο τα όποια προσωπικά αισθήματα, το πραξικόπημα της Χιλής ήταν η ευκαιρία για μια πρακτική που, όποτε ήταν βολικό, προσπαθούσα να εφαρμόσω τότε με τα σκίτσα μου: το χτύπημα της δικιάς μας χούντας με σπόντα, αφού η ευθεία βολή ήταν αδύνατη λόγω της λιγοκρισίας, μα και του φόβου των συνεπειών. “Τα λέω της νύφης για να τ’ ακούσει η πεθερά”, κατα την λαϊκή έκφραση. Τέτοια σκίτσα πέρναγαν μερικές φορές, μια και οι λογοκριτές δεν φημίζονταν ιδιαίτερα για την εξυπνάδα και προπαντός για την φαντασία τους και που κάποιες φορές έκοβαν κάτι πολύ αθώο ενώ άλλες το αντίθετο.
Παραθέτω δυο σχετικά σκίτσα που δημοσιεύτηκαν τότε στο ΒΗΜΑ, στις 14 και 16 Σεπτεμβρίου 1973. Και μόνο οι λέξεις “στρατιωτική χούντα” στην λεζάντα ενός απο αυτά ήταν κατόρθωμα.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr