Δεν γελάω και δεν είμαι δικαστής για να καταδικάζω.
Θα υπερασπιστώ με όλες μου τις δυνάμεις το δικαίωμα του καθενός και καθεμιάς να λέει, να γράφει και να σατιρίζει ό,τι γουστάρει να πει, να γράψει ή να σατιρίσει.
Θα υπερασπιστώ το δικαίωμα ΌΛΩΝ των πολιτών τής Ευρώπης (μακάρι και όλου του Κόσμου) να προστατεύονται από τον Νόμο και να αντιμετωπίζεται με νόμιμο τρόπο κάθε απειλή κατά της ζωής τους, της περιουσίας τους και της ελευθερίας τους.
Θα υπερασπιστώ το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να πιστεύει ό,τι θέλει.
Δεν είμαι όμως υποχρεωμένος να γελάω με τη γελοιοποίηση των πεποιθήσεων των άλλων, αφού δεν τις ασπάζομαι.
Και δεν είμαι υποχρεωμένος να γελάω με αστεία που εμπεριέχουν πολλά απ’ αυτά που υποτίθεται ότι μάχονται. Κι αυτά είναι η μισαλλοδοξία, η ηλιθιότητα, τα εύκολα συμπεράσματα και απουσία λογικής, ανεκτικότητας και αγάπης.
Δεν είμαι, επίσης, υποχρεωμένος να δείχνω υποκριτική συμπάθεια σε κάποιους και κάποιες που βγάζουν το ψωμί τους γελοιοποιώντας ή βρίζοντας αυτό στο οποίο δεν πιστεύουν καθώς και όσους και όσες το πιστεύουν, με σκοπό (που πολύ αμφιβάλλω γι’ αυτό…) την υπερνίκηση της μισαλλοδοξίας και τη δόξα της ελεύθερης γνώσης και σκέψης.
Και κάτι ακόμα.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μιλάω και να γράφω γι’ αυτά που μπορώ να κάνω.
Και κάτι που δεν μπορώ να κάνω είναι να καταδικάζω τη βλακεία, με όποιον τρόπο κι αν αυτή εκδηλώνεται.
Καταδικαστικές αποφάσεις εκδίδουν οι δικαστές και τις εκτελούν οι εκτελεστικές αρχές.
Κι εγώ ούτε δικαστής είμαι, ούτε αστυφύλακας.
09 – 01 – 2015
