Σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία.
Είχα πολλές ιδέες στο κεφάλι μου και εκεί που άρχισαν να συναθροίζονται με σκοπό τη δημιουργική τους έκφραση, θυμήθηκα την επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού και τους απαγόρεψα τις συγκεντρώσεις.
Οι ιδέες μου τότε, χωρίς πολλές γκρίνιες, διαλύθηκαν ήσυχα.
Έμεινε μόνο μία, η πιο γκρινιάρα, που μου είπε με ειρωνικό ύφος:
“Με τέτοια μυαλά, περιμένεις να γράψεις ιστορία;”
και έφυγε κι αυτή πριν μου αφήσει περιθώρια ανταπάντησης.
Μερικές ιδέες είναι πολύ αυθάδεις…
