Η τελευταία μας συνάντηση ήταν στις αρχές Σεπτεμβρίου όταν και θα επέστρεφα στην Αθήνα. Αγκαλιά όμως είχα να τον πάρω από τις Aπόκριες.
Την Κυριακή μιλήσαμε και στο skype, αλλά δυστυχώς έμελλε να είναι η τελευταία φορά.
Ο παππούς το τελευταίο 48ωρο είχε παρουσιάσει υψηλό πυρετό και μόλις χθες εισήχθη στο νοσοκομείο. Πρώτη διάγνωση του rapid test -θετικός στον covid-19. Την επιβεβαίωση από το μοριακό δεν την πρόλαβε.
Μένει να αποδειχθεί ότι όντως δεν υπήρχε κάποιος ασυμπτωματικός στον στενό οικογενειακό κύκλο, και ότι τότε μάλλον κόλλησε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας, στο πλαίσιο εξετάσεων την περασμένη εβδομάδα, όπου ήδη έχει γίνει γνωστό πως ακόμη και στην Ογκολογική κλινική έχουν εντοπιστεί κρούσματα.
Το γράφω το ποστ, περισσότερο για να γίνει κατανοητό πως δεν ξέρεις με αυτή τη νόσο, από πού μπορεί να την ”πατήσεις”.
Το ”παράπονο” που μένει σε εμάς που μένουμε πίσω, είναι ότι αυτή η νόσος αν σε νικήσει, σε αναγκάζει να φύγεις ολομόναχος, χωρίς κανέναν στο πλάι σου.
Ο ”συριζαίος” μου, όπως τον φώναζα, δεν ηττήθηκε από τον καρκίνο, αλλά..
Πηγή: φβ
