Είχε σουρουπώσει. Κουρασμένοι κι οι δυο από το τρέξιμο της μέρας είχαν αράξει. ο Τζων στον καναπέ, μελετώντας μια παρτιτούρα κι η Γιόκο στο λευκό πιάνο.
Χάιδευε απαλά τα πλήκτρα του, έναν παιάνα αφής στο φεγγάρι που σε λίγο θα εμφανιζόταν.
Τα τρίηχα κυλούσαν ήρεμα κι αγαλλίαζαν την ψυχή της.
Ο Τζων πετάχτηκε σαν ελατήριο.
Πήγε κοντά της. Τής γύρισε τις σελίδες στο τέλος και ζήτησε από τη γυναίκα του να πειραματιστεί. Να προσπαθήσει να παίξει τα αρπίσματα ανάποδα…ξεκινώντας από το τέλος του μέτρου προς την αρχή.
Εκείνη απέφυγε να ρωτήσει γιατί…
Ήξερε πως ο Τζων, συχνά με κάτι τέτοιες παράδοξες εμπνεύσεις μπορούσε να μεγαλουργήσει.
Ούτε καν στράφηκε προς το μέρος του.
Άρχισε να παίζει στο πιάνο το πρώτο μέρος από τη συμφωνία του Μπετόβεν.
Η “Moonlight Sonata” ήταν η αγαπημένη της.
Αυτό που ακουγόταν ηχούσε περίεργα…, όμως ούτε το είπε, ούτε το έδειξε.
Ο Λέννον έσκυψε και χτύπησε στην ψηλή περιοχή του πιάνου συγχορδίες, ενώ μουρμούριζε με μισάνοιχτο το στόμα.
“Because the world is round it turns me on.
Because the wind is high it blows my mind
Because the wind is high
Aααα!
Η αγάπη είναι παλιά, είναι νέα
Η αγάπη είσαι εσύ…”
Eκείνο το βράδυ γεννήθηκε ένα νέο τραγούδι του Τζων Λέννον…”Because”.
Από μια στιγμή απροσδόκητη.
Όταν του καρφώθηκε στο νου να παιχτεί ανάποδα η μελωδία από το αργό πρώτο μέρος της “Σονάτας Υπό το Σεληνόφως” του Μπετόβεν.
{youtube}df0WJw-u5mc{/youtube}