Θεέ μου, πόσο όμορφος είναι ο κόσμος!
Κι αυτή την ομορφιά, που συχνά, σού κόβει την ανάσα, λαχταράς να την αιχμαλωτίσεις με τα πινέλα της μνήμης…να την κρατήσεις για πάντα μέσα σου!
Χανγκτσόου, είναι μια κινέζικη πόλη και τ’ όνομά της σημαίνει «ουράνιος τόπος».
Όνομα, που της δόθηκε για το αισθητικό μεγαλείο της!
H λίμνη της με ιδιότροπα νούφαρα και παράξενους, ψιλόλιγνους λωτούς, που λικνίζονται στο χάδι του αγέρα!
Την επισκέφτηκα καλοκαίρι…
Μα πιστεύω κάθε εποχή θα ξεχειλίζει από λογής συναισθήματα…
Τη σκέφτομαι σούρουπο φθινοπωρινό… με θωριά θολή απ’ τ’ ανεμάκι και τις βροχές, που εισβάλλουν απότομα στο διάβα του χρόνου…
Η αταραξία των νερών έχουν το χρώμα της μελαγχολίας…της αποκοιμισμένης στην άκρη των χειλιών των απελπισμένων…
Εμφανίζεται η βασίλισσα Σελήνη και καθρεφτίζεται στα ήρεμα νερά της!
Η λάμψη της χρυσής κορώνας της φωτίζει το υδάτινο σώμα της λίμνης!
Μ’ έναν τρόπο αδιόρατο κι ατμοσφαιρικό μυείσαι στη μαγεία των στιγμών!
Μόνη κίνηση, οι μικρόσωμοι βαρκάρηδες, που κινούνται νωχελικά με φόβο μήπως διαταράξουν τη γαλήνη και την ηρεμία, που προσφέρει το τοπίο.
Το φθινόπωρο, κι ας είν’ απρόβλεπτο με τις εναλλαγές του, έχει και μια γλυκύτητα!
Η μελωδία ξεκινά…
Η απαλή, ανάλαφρη ροή της πλάθει εικόνες, που με τα φθινοπωρινά τους χρώματα σε γαληνεύουν, οδηγώντας σε στη διαπίστωση της φυγής, του κυλίσματος, της αναγέννησης των πραγμάτων…
“Autumn Moon Over τhe Calm Lake”
Γράφτηκε από τον Lu Wencheng το 1930, όταν επισκέφτηκε την υπέροχη λίμνη ως έκφραση της λατρείας του για την ομορφιά και τη χάρη του τοπίου.
Νότες σε πιανιστικά μοτίβα απεικονίζουν την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα και την αισθητική του τόπου με ήρεμη απαλότητα.
Μελωδία, που θυμίζει πως ευτυχία υπάρχει και στα μελαγχολικά, φθινοπωρινά σούρουπα…
Μια γλυκιά θλίψη στεφανωμένη με χρυσοκίτρινα φύλλα, που επιπλέουν στα ήρεμα νερά, αγκαλιασμένη, λες, με τον αιώνιο παράδεισο!
(Photos by Elpida Nousa)
«Autumn Moon Over the Calm Lake»
