Ανάληψη, Στάδιο Διαγόρας, Ασγούρου
delivery: 224100-3600
Έχει αξία να σου πω ποιους ανθρώπους θαυμάζω;
Μήπως ποιους απεχθάνομαι;
Μήπως πώς θα ήθελα ή δεν θα ήθελα να είμαι;
Ή μήπως αν είμαι ευτυχής ή δυστυχής;
Αυτές είναι ούτως ή άλλως καταστάσεις- γιατί καταστάσεις είναι και όχι ισόβια συναισθήματα που μας κλέβουν ή μας χαρίζονται- που όλοι μας νοιώθουμε από τη στιγμή που νοιώθουμε.
Νοιώθουμε γιατί δεν είμαστε φτιαγμένοι από πέτρα ή ξύλο, έχουμε την πολυτέλεια να μην έχουμε νεκρώσει το συναίσθημα και είμαι ανοιχτοί, δεκτικοί, διάφανοι.
Και σ’αυτό το «διάφανος» θα σταθώ.
Στη ζωή μου δεν σπούδασα μαθηματικά γιατί μου άρεσαν τα πιο πολύπλοκα πράγματα.
Αυτά που χρειάζονταν αναζήτηση και πολλή σκέψη σε βάθος.
Στην εφηβεία μου διάβασα φιλοσοφία, ψυχολογία, αστρολογία, κοσμολογία.
Κοιτούσα τον ουρανό και έδινα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι τα πρώτα μου χρήματα θα αγοράσω ένα τηλεσκόπιο για να παρακολουθώ αυτό που έχουν την ευτυχία λίγοι, ελάχιστοι να βλέπουν. Την κίνηση των ουρανίων σωμάτων.
Και έπεφτα με τα μούτρα στον Άντλερ, τον Κρινσαμούρτι, τον Φρομ, τον Παπανούτσο και τον Παναγιωτόπουλο για να ερμηνεύσω τα ανερμήνευτα της ψυχής και της κοινωνίας μου.
Και διάβαζα πολύ Ξενόπουλο. Αυτά ήταν –το λες κι έτσι- τα δικά μου άρλεκιν. Από την «Αναδυομένη» και το «Ανάμεσα σε τρεις γυναίκες» μέχρι τον «Κόσμο και τον Κοσμά» .
Και ‘’καταβρόχθιζα’’ όποιο θεατρικό του Ζακυνθινού γινόταν τηλεοπτική σειρά στην ΥΕΝΕΔ ή την ΕΡΤ.
Και πάντα, προτού ξεκινήσω την ανάγνωση των βιβλίων του Ξενόπουλου στεκόμουν με δέος στο κλασσικό προλογικό σημείωμα του Ζακυνθινού: «… Εγώ γράφω διηγήματα για τον κόσμο και θέλω να τα χαίρεται ο κόσμος. Ο κόσμος με νοιώθει, ο κόσμος με διαβάζει, ο κόσμος με αγοράζει. Μου αρέσει κάθε μου γραφτό να είναι στην μορφή του τόσο απλό, ώστε με την ίδια άνεση να μπορεί να το διαβάζει κι ένας μαθητής του Γυμνασίου και ο κύριος Παλαμάς. Δεν αγαπώ τα σύννεφα και τα σκοτάδια. Με τραβά περισσότερο η ξαστεριά, το φως. Εσπούδασα μαθηματικά στα νιάτα μου και συνήθισα να λέγω τα πράγματα α π λ ά, κ α θ α ρ ά και ξ ά σ τ ε ρ α».
Ετούτο, λοιπόν, το ξάστερο με εντυπωσίασε και με εντυπωσιάζει, παρ΄όλο που δεν σπούδασα μαθηματικά. Δεν μπορώ να σου απαντήσω πόσο ξάστερη και διάφανη υπήρξα-αν υπήρξα- μέχρι τώρα στη ζωή μου, αλλά τουλάχιστον αυτή ήταν και είναι η πρόθεσή μου. Να είμαι σαφής σε ό,τι ήθελα να έχω, σε ό,τι θέλησα να παίρνω. Να δίνω και να παίρνω.
Και θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να έχω γαλήνη στη ζωή μου.
Δεν θέλω εντάσεις, θυμούς, παράπονα, γκρίνιες, απαιτήσεις [λογικές και παράλογες], πιέσεις, κακοτροπίες, αγένειες.
Θέλω την ησυχία μου. Τόσο απλά, τόσο καθαρά, τόσο ξάστερα.
Με τα λάθη μου και τα σωστά μου.
Και γυρνώ όχι απλώς την πλάτη, αλλά και την ψυχή μου και την σκέψη μου και δαγκώνω και τη γλώσσα μου για να μην ξεχαστώ και ξαναδώσω ευκαιρία σε όποιον δεν μπορεί να σεβαστεί το αναφαίρετο δικαίωμά μου στην ηρεμία.
Γιατί δεν θέλω να είμαι λύκος, αλλά πρόβατο.
Είναι επιλογή μου αυτή. Συνειδητή και ξάστερη.
Δε θέλω να είμαι ο λύκος που θα σε κομματιάσω και θα σε καταπιώ. Είναι επιλογή μου να μην είμαι.
Είναι επιλογή μου να μην βγαίνει ο κακός μου εαυτός.
Άσε με, λοιπόν, στην ησυχία μου και τράβα αλλού να βρεις συμμάχους στο ανόητο ταξίδι της δικής σου ζωής.
Οι μικροί για τα μικρά πράγματα και οι μεγάλοι για τα μεγάλα.
Και μες στην τόση καθαρότητα που να βρεθεί τόπος για σκοτεινιά;
Δεν έχω δικαίωμα να κοιτώ ψηλά, εκεί που έρχεται το φως;
Άσε με, λοιπόν, στην ησυχία μου και κάνε στην άκρη.
Μη μου χαλάς την ξαστεριά.
Καλό Αύγουστο, φίλοι μου!
Baia Seaside Bar
Σάββα Νικολάου 1, Ρόδος 851 00
Τηλ: 694 510 0535
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr