Δεν χρειάζεται να έχει παιδί κανείς για να νιώσει το σφίξιμο, από την τραγωδία που εκτυλίχθηκε πριν μέρες στο λούνα παρκ. Αρκούν και μόνο τα γεγονότα για να ανατριχιάσεις, να κλείσεις για κλάσματα δευτερολέπτου τα μάτια και να φέρεις όσο γίνεται και είναι εφικτό τις εικόνες μπροστά σου. Και να παγώσει το αίμα.
Κι ύστερα οι ευθύνες… Το αιώνιο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα. Οι ευθύνες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα για όλη αυτή την τραγωδία. Αλλά ας μείνουμε στις ευθύνες. Ένα λούνα παρκ χωρίς άδεια. Μία άδεια που δόθηκε προσωρινά από το Δήμαρχο. Προδιαγραφές λειτουργίας και ασφάλειας που δεν ελέγχθηκαν ποτέ. Ένα Δημαρχείο λίγα μέτρα παραπάνω και δεν αναρωτήθηκε ποτέ για τη λειτουργία αυτής της επιχείρησης; Ή μήπως αναρωτήθηκε…
Γιατί μήπως είναι η μοναδική περίπτωση;
Έπρεπε να χαθεί μία ζωή για να ξυπνήσουμε; Έπρεπε να χαθεί μία ζωή για να αρχίσουν οι αρμόδιοι και οι μη να ψάχνουν και να ψάχνονται; Έπρεπε να τραυματιστεί άλλη μία ζωή, για να αναλογιστούν και να ασχοληθούν κάποιοι άλλοι για το θέμα. Γι΄ αυτό και για τα υπόλοιπα για τα όποια υπάρχει αδιαφορία.
Διανύουμε προεκλογική περίοδο. Έστω κι αν πρόκειται για τις δημοτικές εκλογές. Μας αφορούν εξίσου, μιας και ορίζουν και καθορίζουν τον μικρόκοσμο και την καθημερινότητα μας. Ας σκεφτούν οι κύριοι υποψήφιοι με τι έχουν να αναμετρηθούν και τι θα μας υποσχεθούν ύστερα για να κερδίσουν τη ψήφο μας. Ας αναλογιστούν όμως, ότι οι θέσεις αυτές δεν είναι μόνο εξουσία., δόξα και τα συναφή. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, το οποίο επιτέλους απαιτούμε. Κι ας έχουμε κι εμείς τα μάτια μας ανοιχτά να κρίνουμε τι ψηφίζουμε και γιατί.
Δεν χρειάζεται να φτάνουμε να βιώνουμε τέτοια τραγικά γεγονότα για να αρχίσουμε να ρίχνουμε ευθύνες. Οι ευθύνες σε τέτοιες περιπτώσεις δεν γυρίζουν καμία ζωή πίσω, ούτε διορθώνουν λάθη. Το θέμα είναι να προλαμβάνουμε κι όχι να περιμένουμε στη στροφή για να κόψουμε κεφάλια.
Χρειαζόμαστε μία υγιή κοινωνία. Μία όσο το δυνατόν ασφαλή κοινωνία. Απλά πράγματα. Κι όχι να ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνες… σε ένα μπαλόνι.
Αυτό θα ξεφουσκώσει. Οι πληγές όμως δεν θα κλείσουν!
Αναστασία Φωκά