Άστεγος, -η, -ο, ο μη έχων στέγη, σπίτι, ο ανέστιος,
Άπαγκος, -η, -ο. (Νεολογισμός δικός μου, ΚΑΜ), ο μη ευρίσκων βολικό παγκάκι.
Νομίζω ότι είναι δύο σαφώς διακριτές έννοιες.
Υπάρχει κι ένα σχετικά παλιό (προ κρίσης εννοώ) βιβλίο με τίτλο “Το πεζοδρόμιο προσκεφάλι μου”, της KITCH CHRIS, Εκδόσεις Θυμάρι, 1997 (και με εξώφυλλο δικό μου) που μιλάει με εφιαλτική ειλικρίνεια και βιωματικές αναφορές για τη ζωή στον δρόμο.
Είναι πολύ δύσκολο αυτό το θέμα για να μπορεί να προσεγγιστεί με συζητήσεις τόσο ρηχές όσο το αν πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν “μπράτσα” τα παγκάκια του Δήμου, του κάθε Δήμου.
