Η φιλία χτίζεται σε βάθος χρόνου. Όσο προχωρά η ηλικία, τόσο περισσότερο νοιώθεις την ανάγκη του φίλου. Χωρούν όλα εδώ: παρέα, συντροφικότητα, γέλιο, εξομολογήσεις, γκρίνια.
Όταν χάνεις τον άνθρωπό σου- αυτό είναι ο φίλος σου- λυπάσαι για αυτόν που έφυγε, για σένα που πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς αυτόν και για τον χρόνο που δεν έχεις για να ξαναχτίσεις άλλη, εξίσου καλή σχέση. Άλλωστε η φιλία είναι σαν το τάνγκο: θέλει δύο. Όταν η Αντιγόνη Βαλάκου γυρίζει την πλάτη στη ζωή, η Άννα Συνοδινού, που μένει πίσω, ψιθυρίζει καλή αντάμωση. Και επειδή εδώ πρωταγωνιστεί η ζωή και το συναίσθημα, η φωτογραφία έχει σπάνια δυναμική. Στο μικρό αυτό σημείωμα δεν υπάρχει η μια ή η άλλη πρωταγωνίστρια. Είναι και οι δύο τους τιμώμενες από διαφορετικές όχθες του ποταμού. Είπαμε: η φιλία είναι σαν το τάνγκο και θέλει δύο.
Σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από τον φυσικό θάνατο της σπουδαίας ηθοποιού Αντιγόνης Βαλάκου .