Τρελαίνομαι.
Θολώνει το μάτι μου.
Είναι αδύνατο να κρατήσω φρόνιμα το φρόνημα.
Αχαλίνωτος. Βουλιμικός.
300 γραμμάρια αμύγδαλα ωμά
Τρεις κουβερτούρες
Μια κουταλιά της σούπας ζάχαρη
Μια δόση Μάρλον Μπράντο φρέσκο βούτυρο αγελάδας
Προαιρετικά, τριμμένο ινδοκάρυδο ή μια τζούρα βανίλια
Προθερμαίνουμε με υπονοούμενα τον φούρνο.
Απλώνουμε σε λαδόκολλα τα αμύγδαλα σε ταψάκι και επιδιώκουμε βαθιά διείσδυση επιλέγοντας το σημείο G.
Κρατάμε μέσα για λίγα λεπτά μέχρι να αναψοκοκκινίσουν.
Ταυτόχρονα σε μπεν-αχ αυτό το μπεν όταν μπεν-μαρί λιώνουμε τις κουβερτούρες και το βούτυρο.
Πετάμε σε τηγάνι σε δυνατή φωτιά τη ζάχαρη και μόλις γίνει καραμέλα ρίχνουμε τα ξαναμμένα αμύγδαλα.
Τα κυλάμε, τα μπουρδουκλώνουμε μέχρι να καραμελώσουν ολόσωμα.
Χύνουμε μέσα τη λιωμένη κουβερτούρα και ξαναμπουρδουκλώνουμε all together πια σε απόλυτο σύμπλεγμα.
Χωρίς σύμπλεγμα.
Αφού τελειώσαμε με το φουρνάτο, το τηγανάτο, το καραμελάτο και το αχταρμάτο, προχωράμε με την ξελιγωμάρα στα ύψη στο προτελευταίο στάδιο, πριν τον οίστρο.
Στο δισκάτο.
Παίρνουμε με κουταλάκι-αργά, βασανιστικά, μαζοχιστικά-από το σύμπλεγμα 3-4 αμύγδαλα και επάνω σε δίσκο κουζίνας
φτιάχνουμε-και φτιαχνόμαστε-βουκίτσες βουκίτσες.
Μια ψυχρολουσία πάντα χρειάζεται για να σφίξουν τα κορμιά βάζοντας τον δίσκο στη κατάψυξη για μια ώρα.
Το ”έλα να δεις”.
Πιάνουμε με τα δάχτυλα ένα ανώμαλο, το βάζουμε στο στόμα, το μασάμε-απαλά απαλά-μέχρι να απλωθεί η σοκολάτα
και τα μασημένα αμυγδαλάκια σε όλη τη στοματική κοιλότητα.
Καταπίνουμε.
Και δεύτερο. Και τρίτο. Και δώστα όλα. Και όχι δεν στα δίνω.
Μαλλιοτραβήγματα, σπρωξίματα, χαστούκια και όταν φτάσουμε στη κορύφωση, γλείφουμε τα ακροδάχτυλα.
Ποια ακροδάχτυλα δηλαδή.
Χώστα όλα μέσα χωρίς αναστολές.
Ουφ, εξαντλήθηκα.
