* Ο Ηρακλής Χοροζίδης είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων και συγγραφέας
Παραφράζω τον Θουκυδίδη από τον Επιτάφιο του Περικλή, για να περιγράψω την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
Στον αθλητισμό, σε όλα τα αθλήματα είτε ατομικά είτε ομαδικά, αυτοί που δραστηριοποιούνται σε κορυφαίο επίπεδο, είναι κατά τεκμήριο οι καλύτεροι.
Αυτοί συγκροτούν τις εθνικές ομάδες που μας εκπροσωπούν.
Το ίδιο ισχύει σε όλους γενικά τους τομείς της κοινωνίας μας.
Οι καλύτεροι γιατροί στα καλύτερα νοσοκομεία, οι κορυφαίοι σεφ στα πεντάστερα ξενοδοχεία και εστιατόρια, οι καλύτεροι τραγουδιστές στα μεγαλύτερα μαγαζιά, οι καλύτεροι ηθοποιοί στα πιο επώνυμα θέατρα, πρώτα ονόματα στη μαρκίζα.
Αν κάτι έχει μάθει η φύση στον άνθρωπο, από την εποχή των σπηλαίων ακόμη, ήταν αυθόρμητη αναγνώριση και αποδοχή της ανωτερότητας κάποιου στην ομάδα, ο οποίος θα ήταν και ο αρχηγός όλων.
Αυτός ήταν κατά τεκμήριο ο πιο δυνατός αλλά και ο πιο έξυπνος.
Στην αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι που κυβερνούσαν τις πόλεις -κράτη, ήταν προσωπικότητες ισχυρές, που ξεχώριζαν από τον υπόλοιπο λαό για την εξυπνάδα τους και τις ικανότητές τους.
Έρχομαι τώρα στο σήμερα και απορώ πως ο Έλληνας έχασε αυτό το ένστικτο της αναγνώρισης των ικανών ανθρώπων που θα τον εκπροσωπούν.
Τι πήγε στραβά; Γιατί σίγουρα δεν είναι φυσιολογικό να έχουμε αυτούς τους εκπροσώπους στη Βουλή.
Αρνούμαι να δεχθώ ότι αυτοί οι 300 είναι ότι καλύτερο έχουμε ως λαός.
Στάθηκα ένα πρωινό δίπλα στο κτίριο της Βουλής, παρατηρώντας τους βουλευτές που προσέρχονταν για την Ολομέλεια.
Κάποιοι ήταν τόσο νυσταγμένοι, που ήταν προφανές ότι εκεί μέσα σίγουρα θα τον γλυκοέπαιρναν στα κλεφτά.
Άλλοι προσπαθούσαν να δώσουν συνέντευξη στα κανάλια ανεπιτυχώς, μιας και για να αρθρώσουν μια και μόνο πρόταση, έκαναν συνεχώς σαρδάμ, λέγοντας πολλές φορές στον καμεραμάν «πάμε πάλι από την αρχή».
Κάποιοι ήταν ντυμένοι με look όχι απλά casual, αλλά τέτοιο, που εμείς ούτε για τσιγάρα μέχρι το περίπτερο ντρεπόμαστε να πάμε.
Υπήρχαν και κάποιοι που πιθανόν να ήταν στο γυμναστήριο πριν, ή θα πάνε εκδρομή μετά τη συνεδρίαση και γι αυτό ήρθαν με σακβουαγιάζ.
Κάποιοι πολύ σωματώδεις, με αδρά, αιμοβόρα χαρακτηριστικά και ξυρισμένα κεφάλια, τους πέρασα για σωματοφύλακες, αλλά ήταν βουλευτές.
Θα μου πει κάποιος: « Μην κρίνεις από την εμφάνιση, εξάλλου δεν είναι πασαρέλα αλλά η Βουλή».
Μα αν πιάσουμε να δούμε και την προσωπικότητα πολλών εξ αυτών, την επιστημονική τους επάρκεια, την Ακαδημαϊκή τους μόρφωση, τη διαδρομή τους, τις προσωπικές και επαγγελματικές επιτυχίες τους, (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), θα κλάψουμε με μαύρο δάκρυ.
Και δεν ισχύει αυτό μόνο για τη Βουλή, αλλά και για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Διοίκηση.
Εκεί να δείτε τι κελεπούρια έχουμε, αλλά με αυτούς θα ασχοληθώ σε επόμενο άρθρο.
Ε δε νομίζω ότι υπάρχει ένας έστω κάτοικος σε αυτή τη χώρα, που να πιστεύει ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποί μας, για να ασκούν εξουσία, να αποφασίζουν και να σχεδιάζουν το μέλλον της Ελλάδας, το δικό μας και των παιδιών μας.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author