Αν…
Αν την εποχή του Όσκαρ Ουάιλντ ίσχυε το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων, ενδεχομένως να μην είχε γραφτεί “Η μπαλάντα της
φυλακής του Ρίντιγκ” ή το “Εκ βαθέων” (De profundis).
Η λογοτεχνία επομένως θα είχε χάσει δυο εξαιρετικά έργα.
Κι αυτό θα ήταν δυσάρεστο.
Δυσάρεστο; Ίσως…
Αν η πραγματική ζωή των ανθρώπων δεν ήταν πιο σημαντική από την πραγματική δυστυχία που βιώνουν οι άνθρωποι (καλλιτέχνες ή μη)
από μια κοινωνία δυστοπικής άνοιας, ανεδαφικού δογματισμού και εμμονικών προκαταλήψεων.
Ας ηχήσουν πένθιμα οι καμπάνες.
Πενθεί η ελεύθερη σκέψη.
Πενθούν και τα σώματα που ευλογήθηκαν με μειονοτικά χαρακτηριστικά.
Γιατί η φύση δεν καταριέται. Μόνο ευλογεί. Ακόμα και μοιράζοντας άνισα την ευλογία της.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr