(Συντονιστής “Κέντρων Δια Βίου Μάθησης “
Υπεύθυνος Επικοινωνίας – Δημοσιότητας)
Alors, c’est la guerre (Έτσι είναι ο πόλεμος)
Τι έχει γίνει δεν χρειάζεται να ξαναπούμε από την αρχή. Διαπιστώσεις μόνον ο κάθε ένας από μας μπορεί να κάνει. Έχουμε και θα έχουμε ακόμη πιο έντονο
έναν πόλεμο εσωτερικό και εξωτερικό τις επόμενες μέρες για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Ο πόλεμος που παραμένει πάντοτε ανατριχιαστικά μεγαλειώδης, κενός ωστόσο, παντός νοήματος. Και αν πάντως δεν είναι, απομένει να αποδειχθεί.
Προς τα πού όμως να το ξαναπρωτοπείς επτά δεκαετίες αργότερα, επτά ολόκληρες δεκαετίες αλαλάζουσας βλακείας, εξουθενωτικής αμνησίας και
έρπουσας υποταγής; Επτά ολόκληρες δεκαετίες, που μάθαμε μονάχα να μηρυκάζουμε ενδοτισμούς και κρετίνικες ονειρώξεις ευμάρειας ή να ψιθυρίζουμε
μυθριδατικά «δε βαριέσαι» και «δεν πειράζει»;
Πώς να ξαναπείς τελικά κάτι τόσο αυτονόητο ίσως, που όμως πολύ απλά πρέπει να το φωνάξεις, γιατί από την ίδια του τη φύση ασφαλώς δεν μπορεί να
προφερθεί δια ψιθυρισμού;
Πόσοι από μας είμαστε εδώ, έτοιμοι να κάνουμε μια ακόμη προσπάθεια να σαλπίσουμε έναν νέο ανένδοτο, ένα αγώνα αναγέννησης και ανασύνθεσης, στην
τελευταία ίσως ευκαιρία που μάς απέμεινε στο χείλος κυριολεκτικά του γκρεμού, εκεί όπου καραδοκεί ο οριστικός αφανισμός μας. Οι Μήδοι είναι πάντα εδώ
– και επιχειρούν να διαβούνε. Βρίσκονται έξω από τα σύνορα, βρίσκονται εντός των τειχών, βρίσκονται μες στους ίδιους τους εαυτούς μας.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr