Έπρεπε να το περιμέναμε.
Άνθρωπος που επιλέγει να κυβερνήσει χωρίς πρόγραμμα εκεί θα καταλήξει.
Στο δημοψήφισμα.
Δεν είμαι κατά των δημοψηφισμάτων.
Αλλά μέμφομαι αυτόν που στην ανικανότητά του να πάρει αποφάσεις, πετά το μπαλάκι στους πολίτες.
Μα, οι πολίτες αποφάσισαν με την ψήφο τους.
Σε θέλουν.
Τι άλλο πρέπει να σου πουν;
Ή αμφισβητείς ότι σε θέλουν;
Και γω στη θέση σου θα αμφισβητούσα.
Ο συμπολίτης μου ψηφίζει βάσει ιδιοτέλειας και γνωριμιών.
Ζούμε στην Ελλάδατων γνωριμιών.
Μήπως, αυτό το σκασμένο το δημοψήφισμα να το σερβίραμε αλλιώς;
Αντί του “Δεχόμαστε ή όχι τα μέτρατων εταίρων” να ήταν…
Πελατειακό κράτος ή όχι;
Να παρακολουθήσω μόνο τι θα τολμήσουν να απαντήσουν οι συμπολίτες μου;
Την αλήθεια τους.
Κόβουμε το ρουσφέτι και το βόλεμα;
Ναι ή όχι;
Υγ: τουλάχιστον, ας είχαν δώσει λύση στην ηλεκτρονική ψηφοδοσία. Τόσο χαρτί, τόσες δαπάνες για μια οπή εις το ύδωρ (μια τρύπα στο νερό). Γίνεται; Δεν γίνεται!