Πριν δυο βδομάδες πήγαμε εκτάκτως στο νοσοκομείο παίδων Αγλαΐα Κυριακού που εφημέρευε τον Τζημάκο μου με ένα πρόβλημα γρίπης που χρειάστηκε να του βάλουν ορό για 4 μέρες. Μέχρι εδώ όλα καλά. Με γύρισαν όμως πίσω 55 χρόνια (στον προηγούμενο αιώνα δηλαδή) που είχα νοσηλευθεί εγώ για αμυγδαλές και κρεατάκια στον ίδιο όροφο.
Το κτήριο είναι ίδιο και χειρότερο όπως το 1958…! Δυστυχώς η συμπεριφορά του προσωπικού κάκιστη, γιατί οι γιατροί βλέπουν τα παιδιά των 20 ημερών ή 12 ετών μια φορά την ημέρα, άντε στην καλλίτερη περίπτωση δυο, αλλά το νοσηλευτικό προσωπικό και οι καθαρίστριες (σχεδόν όλες αλλοδαπές ) να σου λένε όταν βλέπεις τις βρώμικες τουαλέτες και χωρίς χαρτί υγείας, «άμα σας αρέσει, εάν όχι να φέρετε από το σπίτι σας ότι χρειάζεστε», ενώ θα έπρεπε σε ένα κρατικό νοσοκομείο που έχει να κάνει με τις ζωές μικρών παιδιών να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία και περισσότερη προσοχή.
Και εδώ έρχεται η ανθρωπιά και η συγκατοίκηση για 4 μέρες.
Οι Θρακιώτης, Μακεδόνες, Ηπειρώτες, Στερεολαδίτες, Αρκάδες και Κρητικοί έχουν τα δικά τους ήθη και έθιμα (γλώσσα, συμπεριφορά, ντύσιμο και μουσική).
Την ίδια μέρα μαζί με τον Τζημάκο μου έφεραν με το ίδιο πρόβλημα ένα 15μηνο πανέξυπνο και όμορφο με μαύρα μάτια αγοράκι. Τσιγγάνοι οι γονείς και όλο το σόι, Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι, ντυμένοι με τα ρούχα της φυλής τους και τα παιδιά τους να μην είναι ποτέ ξυπόλυτα, αλλά καθαρά.
Και τώρα αρχίζουν τα ωραία.
Βλέπω μια κούκλα 17 χρονη καστανή, (ποια claudia schiffer) να είναι η μανούλα του και η γιαγιά μέρα νύχτα δίπλα να αλλάζει πάνες και καθαρά ρούχα τον μικρό Χρηστάκη, να λένε στην Καίτη μου, «εάν θέλεις κάτι μην διαστάσεις να μας το πεις», να θέλουν να δώσουν μπισκότο ή σοκολάτα στον Τζημάκο μου και να φοβούνται μην τυχόν δεν κάνει. Κανένα πρόβλημα μαζί τους για 4 μερόνυχτα.
Τέσσερις μέρες ο Τζημάκος με ορούς, τέσσερις μέρες ο μικρός Χρηστάκης με την μάσκα και το μπιμπερό.
Φύγαμε την ίδια μέρα και την ώρα που ετοιμαζόμαστε βλέπω μια μελαχρινή κούκλα (ποια naomi campbell!) να μπαίνει μέσα στο θάλαμο να αγκαλιάζει τον πιτσιρικά και να του λέει, άντε θα φύγουμε σε λίγο.
Έπαθα, έμεινα από την ομορφιά της και την ρώτησα.
Εσύ πoια είσαι;
Η θεία του η μεγαλύτερη (18 χρονών)
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, απλά μου έχει μείνει η αφτιασίδωτη και χωρίς photoshop ομορφιά μέσα και έξω από την μαμά και θεία.
Στέλνω στη θεία ένα τραγούδι από μια ιέρεια, πανέμορφη και παγκόσμια γνωστή που είχα την τύχη να ηχογραφήσω, την Fairuz και στην μαμά την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού του φίλου Διονύση Τσακνή τον” Μπαλαμό” με τον Γιώργο Κάτσαρη.
Καλή σας ακρόαση
Υ.Γ.: Θέλω ακόμα να σας πω ότι μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το δέσιμο που έχουν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους, που στηρίζουν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί για τον έναν!
Υ.Γ..1.Επίσης ο τρόπος και η αγάπη που μου μιλούσαν για τον Στέλιο, τον Μανώλη, την Ελένη, την Χαρούλα, αλλά και για την Φωτεινή Μαυράκη που περνάει ένα ζόρι και την βοηθούν οι γείτονες.
Υ.Γ.: Και κάτι ακόμα. Όποιος έχει δει Τσιγγάνο υπάλληλο κάπου να μου το πει…
