Η Νάντια Κωνσταντινίδου είναι αναγνώστρια της Πόρτας.
Από το ένα αερικό αιθεροβατώντας στο άλλο αερικό
μετέωρη ανάμεσα σε ώρες, μέρες, χρόνια,
που ζουν με φως δανεικό και ξένο,
από εκλάμψεις φωτοβολίδων
στα φανερά ή στα κρυφά
αλλά χωρίς το Άγιο Φως….
Η ψυχή ζει στα σκοτεινά, στα υπόγεια,
με το θράσος και την αγωνία της ύπαρξης,
έρημη χωρίς το Φως…
θλιμμένη, αποκαμωμένη, σιωπηλή,
με το χαμόγελο να προκαλεί τη μοίρα
δαγκώνει τον αέρα
για να ανεβεί προς το φως
να γίνει η ίδια Φως και Φωτιά
να ζεσταθεί ή να σκορπιστεί
παραδομένη και ανακουφισμένη στο σύμπαν
χωρίς την αγωνία της ανάγκης
και την τρέλα του έρωτα.