Το απόγευμα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς το πέρασα στο υπουργείο Ναυτιλίας. Οι άνθρωποι ήταν συννεφιασμένοι, θλιμμένοι επειδή δεν ξέρανε (ακόμα) ποιο ήταν το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους. Μερικοί από αυτούς ήταν θυμωμένοι με τους Ιταλούς και όσα ανεξήγητα έκαναν λάθος, όπως η απόφασή τους να μην ρυμουλκύσουν το πλοίο προς την Αλβανία ή να μην ορίσουν έγκαιρα αξιωματικό που να έχει την ευθύνη για την επιχείρηση διάσωσης. Αναρωτιόνταν ακόμα γιατί δεν λειτούργησε η εφεδρική γεννήτρια του πλοίου ή ακόμα γιατί δεν ενεργοποιήθηκε το σύστημα πυρόσβεσής του που δεν είναι αυτόματο.
Εκείνοι την ώρα, οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη του συντονισμού από την ελληνική πλευρά, υπολόγιζαν ότι οι περισσότεροι απ’ όσους χάθηκαν -ακόμα και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχουν 8 αγνοούμενοι Έλληνες- κάηκαν. Στο γκαράζ. Εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.
Το ερώτημα είναι: Ό,τι συνέβη στο γκαράζ οφείλεται στη φόρτωση του πλοίου ή στη διαχείριση του γκαράζ κατά τον πλου του Norman Atlantic; Αν, δηλαδή, υπήρξε π.χ. μετατόπιση φορτίου τότε αυτός που επέβλεπε τη φόρτωση έχει ευθύνες και πιθανόν να προκύπτουν ευθύνες και για το λιμάνι εξόδου του πλοίου, βασικά την Πάτρα που είναι το πιο προβληματικό λιμάνι σε σχέση με την Ηγουμενίτσα (ζυγίζονται και ελέγχονται λιγότερα φορτηγά). Αν υπάρχουν αιτιότητες του ατυχήματος που σχετίζονται με τη φόρτωση, νομικοί έλεγαν στο protagon ότι υπό όρους θα μπορούσαν να προκύπτουν και ευθύνες για την ΑΝΕΚ.
Δύο κρίσιμα ζητήματα υπάρχουν σε σχέση με τη διαχείριση του γκαράζ, η ευθύνη της οποίας βαρύνει αποκλειστικά τον Ιταλό καπετάνιο και τους πλοικτήτες του: Γιατί επιτράπηκε σε ανθρώπους να κοιμούνται μέσα, και αν οι νόμιμοι επιβάτες οδηγοί φορτηγών είχαν «παράνομη»παρέα στις νταλίκες τους. Είναι κοινό μυστικό ότι με 300 ευρώ μεροκάματο κάποιοι οδηγοί υποκύπτουν ευκολότερα στον πειρασμό της λαθρομεταφοράς. Και είναι σχετικά εύκολο σε μια κρύα νύχτα σαν και εκείνη του περασμένου Σαββάτου να κρατηθούν ανοιχτά τα αιρ κοντίσιον των φορτηγών που εξυπηρετούνται, όταν είναι σβηστή η μηχανή, από ειδικά τροφοδοτικά.
Όμως από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που φτάνουν συνέχεια από την Ιταλία, φαίνεται ότι δύο τουλάχιστον από τους αγνούμενους πρέπει να βρίσκονται στη θάλασσα, ενώ υπάρχει ισχυρή πιθανότητα και για δύο άλλους ακόμη. Αυτό σημαίνει προβληματική διαχείριση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, μετά την εκδήλωση της φωτιάς. Και αυτή έχει σχέση με τους ανθρώπους του πληρώματος και εκείνους που επιχειρούσαν να βοηθήσουν έξω απο το φλεγόμενο Norman Atlantic. Όταν κάνουμε το τελικό μέτρημα από την τραγωδία θα πρέπει να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα και να ξανακοιτάξουμε εκ νέου τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζονται, ή δέν εφαρμόζονται, κάποιοι κανόνες. Τους οποίους είχαμε συμφωνήσει μετά την προηγούμενη τραγωδία του Σάμινα.
* Ο Τάσος Τέλλογλου είναι δημοσιογράφος.
Πηγή Protagon.gr