iporta.gr

Αυθαιρεσίες και βαρβαρότητες, του Βαγγέλη Παυλίδη

 

 

 

 

 

 

 Βαγγέλης Παυλίδης

 

 

 

 

 

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ ( www.rodiaki.gr  ) διαβάζω καταγγελία ότι ορισμένα beach bar της Ρόδου δεν επιτρέπουν στους λουόμενους να καθίσουν στην παραλία, εάν δεν χρησιμοποιούν τις ξαπλώστρες των καταστημάτων.

 

Άλλο πρόσφατο δημοσίευμα στο “Ποντίκι” ( www.topontiki.gr ), έχει τίτλο “Τοξική βόμβα οι 3.500 τόνοι αποτσίγαρα που σβήνουμε και αφήνουμε στις παραλίες”. “Τα αποτσίγαρα είναι τοξικό απόβλητο, όχι απλό σκουπίδι” τόνισε ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Ε. Φιλόπουλος.

 

Τα δημοσιεύματα αυτά με κάνουν να ανατρέξω σε πολύ παλαιότερη ανάρτηση σ’ αυτό το μπλογκ. Ξαναδημοσιεύω το σχετικό σκίτσο και μέρος του κειμένου που λες και γράφτηκε σήμερα. Δυστυχώς, άρχοντες και αρχόμενοι εξακολουθούν να σφυρίζουν αδιάφορα και να δουλεύουν αλλήλους.

Από το μπλογκ μου, 23/07/2014

 

“……………………….
Τίγκα στις ομπρέλες τώρα οι παραλίες, σπαρμένες με σώματα που ξεροψήνονται αναδύοντας οσμή λες και τηγανίστηκαν σε λάδι Ινδικής Καρύδας. Ευκαιρία να επιδείξουν διάφοροι τα τριχωτά τους μέλη στις ροδοκοκκινισμένες τουρίστριες και να κορδωθούν σαν σακιά γεμάτα τεστοστερόνη. Μπάλες, ρακέτες βόλεϋ στην ημερήσια διάταξη, τσιρίδια του τύπου -“Μαμά μαμά, είδα μια φάλαινα. Αλήθεια σου λέω καλέ” -”Ντροπή, Κωστάκη, η θεία Τσαμπίκα είναι!”. Αφού με κόπο βρείς τώρα ένα τετραγωνικό μέτρο άμμου ελεύθερο κάνεις να καθίσεις για να δεχτείς την ακαριαία επίθεση του ομπρελά. ”Απαγορεύεται, κύριος, να πας αλλού.” – “Γιατί του πάππου σου είναι η παραλία;” – “Ναι, μάγκα, του πάππου μου είναι”. -”Τι λε’ ρε φίλε. Δημόσια η παραλία κι εγώ κολυμπούσα εδώ πριν ακόμα ο πάππους σου ανακαλύψει οτι υπάρχει θάλασσα”. Διακινδυνεύεις τις συνέπειες της οργής του ομπρελά και κάθεσαι αγανακτισμένος. Αμέσως όμως εύχεσαι να είχες υπακούσει στον ομπρελά-δερβέναγα. Διαπιστώνεις πως οι γόπες και τ’ αποτσίγαρα είναι περισσότερα απο τους κόκκους της άμμου και πως το μαγιό σου είναι διάστικτο με τσίχλες, αν όχι και πίσσες.

Σηκώνεσαι και φεύγεις πριν ακόμα βραχείς. Εγω δηλαδή σηκώνομαι και φεύγω. Πάω αλλού, σε καθαρές, χωρίς ομπρελάδες παραλίες. Ευτυχώς έχει ακόμα τέτοιες μα δεν θα σας πω πού μην τυχόν και τις γεμίσετε και αυτές με ομπρέλες και αποτσίγαρα. Πριτς!”

 

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr