Για την νεο- αφιχθείσα “γειτόνισσα” που μου χάλασε το πρωινό…
“Δεν υπάρχει λόγος να ξυπνάει πριν τις 10 από τα σκυλιά μου”
Το τραγούδι του Λουκάνικου
Μουσική- Στίχοι- Ερμηνεία: Χρήστος Δενδρινός
Ενορχήστρωση: Άκης Μελής
Από κουτάβι αλήτευα στους δρόμους της Αθήνας,
ποτέ μου δε με φόβισε ο ήχος της σειρήνας.
Με τον Κανέλλο γαύγιζα για αυτά που ενοχλούσαν,
μα κάποιοι τύποι πιο εκεί μας παρακολουθούσαν.
Στα Εξάρχεια τριγύριζα την πείνα μου να κλέψω,
και κάτι όνειρα παλιά να θέλω να χωνέψω.
Και όπως καθόμουν αραχτός και χάιδευαν τα αφτιά μου,
είπα να κάνω αληθινά τα ψεύτικα όνειρά μου.
Μια νύχτα που κατέβαινα για βόλτα στην πλατεία,
είδα καπνό και κόσμο, μεγάλη φασαρία.
Σε αυτούς που ήταν απέναντι να θέλω να γαυγίζω,
μα πες μου γιατί ξαφνικά άρχισα να δακρύζω…
Κάνε μου νόημα σε ποιους θες να αγριέψω,
με κράνη που γυαλίζουνε απόψε θα παλέψω.
Κι αν όλα είναι ασπρόμαυρα, τα χρώματα χωρίζω,
για να μπορώ το αίμα σας και γω να ξεχωρίζω.
Δεν θέλω απόψε να κρυφτώ, δεν θέλω να σας χάσω.
Κι αν τρέχω λίγο πιο πολύ δεν θα σας προσπεράσω.
Μολότοφ δεν κρατάω εγώ μα ξέρω να γρυλίζω,
για ελπίδες και για όνειρα πάντα θα τους γαυγίζω.
Λουκάνικο με είπατε και έγινα πρώτη μούρη,
εξώφυλλο στο time για να μας φέρει γούρι.
Και όπως λοιπόν ξεφύλλιζα, σκυλίσια η ζωή μου,
σας γλύφω πάλι τις πληγές με την αναπνοή μου.
Και τώρα πια που έφυγα, μου λείπετε, και λείπω.
Τα όνειρά σας τα έχω εδώ, δεν τα εγκαταλείπω.
Μη τα πετάξετε ποτέ, μην γίνουν όλα ίδια,
οι σκύλοι δε μπορούν να βρουν όνειρα σε σκουπίδια.
