Με συγκινεί η παραμικρή δυστυχία του κόσμου.
Και γράφω γι’ αυτήν.
Με συνταράζουν οι πόλεμοι, οι πρόσφυγες, οι βιασμοί παιδιών και γυναικών.
Και γράφω γι’ αυτούς.
Με συγκλονίζει η φτώχεια, η ορφάνια, τα πεινασμένα, διψασμένα και άρρωστα παιδιά που αργοπεθαίνουν.
Και γράφω γι’ αυτά.
Με κλονίζει ως τα κατάβαθα της σκέψης μου ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία, οι εμμονές και οι διωγμοί.
Και γράφω γι’ αυτά.
Με ευαισθητοποιούν τα προβλήματα μειονοτήτων, ατόμων με αναπηρίες, ανθρώπων με αμφιβολίες για το φύλο τους, παιδιά αυτιστικά, παιδιά με Άσπεργκερ, με δυσλεξία, με ανορεξία ή βουλιμία και όλα αυτά.
Και γράφω γι’ αυτά.
Γράφω με πάθος, λυρισμό και οξύτητα, φροντίζοντας να μάθω και δυο τρία πράγματα γι’ αυτά που γράφω, να μη με θεωρήσουν αδιάβαστο.
Και αρέσουν σε πολλές και πολλούς αυτά που γράφω.
Κι αν συνεχίσω έτσι, γράφοντας με δημοφιλή τρόπο για όλα αυτά που με συγκινούν, με συνταράζουν, με συγκλονίζουν, με κλονίζουν και με ευαισθητοποιούν, μπορεί να γίνω ένας γνωστός συγγραφέας.
Και τότε θα με καλούν σε όμορφα μέρη, με καλοντυμένες γυναίκες, καλοντυμένους άντρες και άλλες, άλλους και άλλα, με θερμές χειραψίες, φιλοφρονήσεις από «επώνυμους» ανθρώπους που γνωριζόμαστε εξ όψεως αλλά ουδέποτε εμβαθύναμε στα αντικείμενα της τέχνης μας, με επαίνους και χαμόγελα και με ―ενδεχομένως― καλό φαΐ, για να μιλήσω για όλα αυτά που με συγκινούν, με συνταράζουν, με συγκλονίζουν, με κλονίζουν και με ευαισθητοποιούν.
Και τότε, με τη σεμνότητα και την ταπεινότητα που αρμόζει σ’ έναν τόσο ευαίσθητο άνθρωπο ―όπως εγώ― θα νιώθω μέσα μου τόσο, μα τόσο ευτυχισμένος!
Καθώς όλα όσα με συγκινούν, με συνταράζουν, με συγκλονίζουν, με κλονίζουν και με ευαισθητοποιούν, θα τα έχω κάνει τέχνη, χρήμα και φήμη.
Για μένα.
20 Οκτωβρίου 2017