Ονομάζω αυναζισμό την αυτοϊκανοποιούμενη επιθετική μισαλλοδοξία. Δεν έχει αγάπη, δεν μπορεί να ζευγαρώσει, δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Οι οπαδοί του αυναζισμού ενίοτε καταφεύγουν στη βία κατά των άλλων γιατί στο βάθος ντρέπονται που είναι και αυναζιζόμενοι και δυστυχισμένοι.
Οι αυναζιστές δηλώνουν συχνά ότι αποτελούν το μέλλον του κόσμου. Ο κόσμος το διαψεύδει συστηματικά επί αιώνες, αλλά εκείνοι δεν το καταλαβαίνουν, γιατί όταν έρχονται οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, οι παλιοί αυναζιστές δεν υπάρχουν πια. Το μόνο που μένει από αυτούς είναι κάποια εργαλεία βασανισμού, κάποιες περιγραφές από “άουτο ντα φε”, κάποιες εικόνες από κάψιμο μαγισσών, κάποιες φωτογραφίες από μαζικές εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης και μερικοί μυθικοί τρόμοι.
Οι αυναζιστές τρέφονται από την άγνοια, ποτίζονται από τη βλακεία και δυναμώνουν από την αδράνεια των άλλων.
Οι άλλοι συνεχίζουν να αγαπιούνται, να κάνουν έρωτα και παιδιά νομίζοντας ότι οι αυναζιστές είναι σαν τις κακιές αρρώστειες: πάντα χτυπάνε κάποιον άλλον. Κι αυτό είναι αλήθεια.
Αλλά μερικές φορές, όταν ο άλλος είναι τόσο κοντά μας, σχεδόν μέσα μας, το χτύπημα βρίσκει και εμάς τους ίδιους.
