Είπα να μην ασχοληθώ με την πολιτική για κάποιο διάστημα γι αυτό και οι αναρτήσεις μου ήταν τον καιρό αυτόν ποιήματα, ποιηματάκια, και σαχλαμαρίτσες -έτσι, για αποτοξίνωση. Εξ’ άλλου, η πολιτική μας έχει χάσει από την άποψη του σχολιασμού το ενδιαφέρον της. Όχι πως οι επιπτώσεις της δεν είναι σοβαρές μα, να, είναι σαν εκείνες τις κασέτες -τις θυμάστε τις κασέτες- που άμα έφταναν στο τέλος ξανάρχιζαν αυτόματα από την αρχή.
Ή καλύτερα, σαν τους ιμάντες της γυμναστικής που γυρίζουν και γυρίζουν κι εμείς περπατάμε και περπατάμε χωρίς να πηγαίνουμε πουθενά. Κάπως έτσι.
Ή καλύτερα, σαν τους ιμάντες της γυμναστικής που γυρίζουν και γυρίζουν κι εμείς περπατάμε και περπατάμε χωρίς να πηγαίνουμε πουθενά. Κάπως έτσι.
Έρχεται όμως τώρα ο Χρηστάρας ο Παπουτσής και, στο όνομα προφανώς της περίφημης μεταρρύθμισης και της ανανέωσης που οι κυβερνώντες εξαγγέλλονται, διορίζεται στην Διεθνή Τράπεζα. Είναι φανερό πως κάποιο γραμμάτιο προς το ΠΑΣΟΚ ξοφλάει ο Σαμαράς, μα δεν μ’ενδιαφέρει ποιο -ας τα βρούνε σαν καλά συνεταιράκια, Δεξιοί και σοσιαλιστές της πλάκας. Επίσης δεν με εκπλήσσουν και γι αυτό δεν με ενδιαφέρουν και οι φωνασκίες των Νέο Δημοκρατών -ξέρετε, αυτών που μάχονται για την κάθαρση του δημόσιου τομέα και ενάντια στους διορισμούς “ημετέρων” – και που θα θέλανε κάποιον δικό τους αντί για τον ΠΑΣΟΚο. Χεχεχεχε!…
Αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό όμως είναι πως δεν έχουμε γλυτώσει από τα φαντάσματα του παρελθόντος κι ούτε πρόκειται να γλυτώσουμε έτσι που πάμε. Βγαίνουν ένας ένας, σιγά σιγά από τις κρύπτες τους και εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο… για να μας σώσουν.
Βαγγέλης ΠαυλίδηςΕπισκεφθείτε την ιστοσελίδα του γελοιογράφου-σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη