Τα κανονικά τέρατα δεν μπορούν να φανταστούν κανονικούς ανθρώπους να τα απειλούν με πράξεις καταστροφικής –για το είδος τους– καλοσύνης.
Ένα κανονικό τέρας δεν μπορεί να γράψει ούτε ιστορία ούτε λογοτεχνία.
Οι κανονικοί άνθρωποι υπερβαίνουν την φαντασία των κανονικών τεράτων.
Κανονικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που συνεχίζουν να κάνουν κανονικά την κανονική δουλειά τους, όταν τίποτα γύρω τους δεν είναι πια κανονικό.
Κανονικοί άνθρωποι, υποταγμένοι πάντα στον κανονισμό “ακολούθα τις εντολές και κάνε τη δουλειά σου”, είναι εκείνοι που πάντα απειλούν το ανθρώπινο είδος (αλλά και τα άλλα είδη) με πράξεις καταστροφικής κακίας, ασύλληπτες –στη διαστροφή τους– για κανονικά τέρατα.
Πάντα το επιχείρημα “ακολουθούσα τις εντολές” ή “έκανα τη δουλειά μου” έκρυβε πίσω του το θεμιτό “έτσι βγάζω το ψωμί μου”.
Κι αυτό δεν υποκρύπτει καμιά διαστροφή.
Ακόμα κι αν οι εντολές και η δουλειά που έχουν (ή είχαν) αναλάβει είναι (ή ήταν) η εξαθλίωση, ο βασανισμός και το φούρνισμα ανθρώπων.
Εντολές και δουλειά για κανονικά τέρατα, υγιή και δίχως τύψεις.
Αλλά και οι εντολείς, κανονικοί άνθρωποι είναι.
Που κάνουν κανονικά τη δουλειά τους.
Υγιώς και δίχως τύψεις.
