Η Μεγαλυτέρα Νυξ του Έτους, του Βαγγέλη Παυλίδη

Η νύκτα ήτο χλιαρά

ως τίλιον ασθενούς,

ωχρά σελήνη έσχιζεν

αργά τους ουρανούς

και οι αστέρες οι χλωμοί

εθρύνουν μετά μένους

την μοίρα τους που τους κρατά

στα ύψη κολλημένους

Ήτο η νύκτα χλιαρά,

ως ανωτέρω είπον,

και ο Τοτός ο λαίμαργος

δεν έπεφτε για ύπνον.

Διαλαθών της προσοχής

στο μαγειρείον πάει

ελπίδαν έχων βάσιμον

κάτι να βρεί να φάει

Η νύκτα ήτο χλιαρά,

του χρόνου η μακρυτέρα,

και του Τοτού του λαίμαργου

η δυστυχής μητέρα

μεσονυκτίς σηκώθηκε

να πάει προς νερού της

βρεθείσα αντιμέτωπος

του φοβερού υιού της

Η ιστορία πάει να πει

χωρίς περιστροφάς

της νύκτας τα καμώματα

τα βλέπεις και γελάς,

μα του Τοτού αν τύχαινε

να ήμουν ο πατέρας

στο μαγειρείο θα μ’ εύρισκες

μαζί μ’ αυτό το τέρας.

Ευάγγελος ο Θα