Την ξανακάναμε αυτή την κουβέντα… Το λήμμα “κρίση” δεν το ξέραμε ακόμα… Αλλά κάτι μύριζε στην ατμόσφαιρα. Ήταν η βρόμα της παρακμής.
2009, Άνοιξη κι ένας νεαρός αρματώνεται, πάει στη Σχολή του κάπου στου Ρέντη (μακριά από τη Ρόδο) και ρίχνει στο ψαχνό. Στόχος οι συμμαθητές του και μετά ο εαυτός του.
Πώς; Γιατί; Α, πα, πα, πα…
Ήμουν πολύ θυμωμένος τότε για να κάνω αναλύσεις κοινωνιολογικές, άσε που δεν ξέρω πώς γίνονται. Έγραφα στην εφημερίδα εν βρασμώ…
“Μπούκαρε λοιπόν στο σχολείο και άρχισε να πυροβολεί…
Εδώ στην Ελλάδα, σε μια γειτονιά, και όχι κάπου στον νότο της Αμερικής.
«Ρε, τι έγινε;» – αναρωτιόμαστε, «μπας και χάσαμε επεισόδια;».
Δεν είμαστε ακόμα πολύ σίγουροι πώς πρέπει να αντιδράσουμε.
Οι μισοί Έλληνες, σύμφωνα με τα «μηχανάκια» της τηλεθέασης, θα περιμένουν μια κάποια Τρίτη να κάνει την επανεμφάνισή του στην τηλεόραση ο Λάκης ,ο Μέγας Διδάσκαλος και Κατηχητής για να τους υποδείξει ΠΩΣ πρέπει να αντιδράσουν, ΓΙΑΤΙ πρέπει να θυμώσουν, ΠΟΤΕ πρέπει να ανησυχούν.
Μέχρι τότε θα παραμείνουν με την αμφιβολία και την αβεβαιότητα για το αν και με τι πρέπει να τρομάζουν, να γελούν, να φοβούνται, να χαίρονται…
Έως τότε;
Έως τότε απλά θα παρακολουθούν και θα καταναλώνουν αμάσητες τις ειδήσεις, όπως αυτή που σόκαρε το πρωινό της Παρασκευής το πανελλήνιο.
Θα καταναλώνουν πληροφορίες και εικόνες, χωρίς να είναι σε θέση να ερμηνεύσουν το ο,τιδήποτε. (……)
Βλέπετε, ήμασταν σε αναμονή για το τρέιλερ της επόμενης κατήχησης και διδασκαλίας ενός κάποιου «Λάκη», και δεν βρήκαμε χρόνο να κοιταχτούμε μέσα μας, να κοιτάξουμε γύρω μας, να δούμε τι γίνεται στην οικογένειά μας.
Περιμέναμε, αμάν και πότε, να κρεμαστούμε ξανά από τα χείλη του σύγχρονου τηλε-ευαγγελιστή για να μας υποδείξει πώς πρέπει σκεφτόμαστε και τι να σκεφτόμαστε.
Προλάβαμε και αναγάγαμε έναν κάποιο «Λάκη» σε ιδανικό πρότυπο.
Σπεύσαμε να τον κατατάξουμε στη λίστα με τους εκατό «Μεγάλους Έλληνες».
Μαζί με τον Σωκράτη, τον Βενιζέλο…
Την πατάμε όπως την πατάνε χρόνια τώρα και τα Αμερικανάκια.
Εκεί που οι τηλε-ευαγγελιστές (στο όνομα του Χριστού αυτοί) εμπορεύονται τον λόγο του Θεού, στήνουν θαύματα, σαρώνουν σε τηλεθεάσεις, κερδίζουν έναν σκασμό δολάρια, και… και…
Και όταν αιματοκυλιστεί ένα σχολειό από κάποιον τρελαμένο έφηβο, δεν ξέρουν την απάντηση.
Περιμένουν, όπως και οι σύγχρονοι νεοέλληνες, να τους κατηχήσει η τηλεόραση και οι Κατηχητές της.
Τέτοια είναι η δική μας κατάπτωση.
Τέτοια και άλλη τόση είναι η αποβλάκωση που μας έχουν καταδικάσει…”
* Ο Νικήτας Οικονόμου είναι δημοσιογράφος.