Στις 23 Ιουλίου 1974 τα νέα είχαν πια διαρρεύσει. Το φασιστικό καθεστώς της Χούντας κατέρρεε κάτω από το βάρος των ίδιων του των αμαρτιών και τη λαϊκή κατακραυγή. Ανίκανοι να συμμαζέψουν την προδοσία της Κύπρου και να αντιμετωπίσουν την Τούρκικη εισβολή αυτοί, οι ψευτοπαλληκαράδες που θα ένωναν την Κύπρο με την Ελλάδα, οι υπερπατριώτες, οι σκληροί και ανίκητοι δήθεν στρατιωτικοί, έστριβαν ένας ένας “με μικρά πηδηματάκια” που λέει κι ο λαός.
Συσκέψεις επί συσκέψεων στρατιωτικής ηγεσίας και πολιτικών όλη μέρα, για να βρεθεί ο τρόπος μεταβίβασης της εξουσίας. Αυτά όλα απόντων των πρωτεργατών Παπαδόπουλου, Πατακού και Μακαρέζου, που κάπου θα λούφαζαν. Ο Δημήτριος Ιωαννίδης είχε εξαφανιστεί κι αυτός αφού, σύμφωνα με τον Ναύαρχο Αραπάκη, ζήτησε διήμερη άδεια!
Κι ο κόσμος, ο λαός; Ο κόσμος άρχισε να βγαίνει στους δρόμους. Το πανηγύρι είχε ξεκινήσει.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του γελοιογράφου-σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη