Πώς το λέει η παροιμία… “ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει”. Φλέβισε λοιπόν και Γιανουάρεψε κι έβρεξε με τα τουλούμια έτσι που γεμίσαν τα ποτάμια κι ο μικρός καταράχτης μας, εκεί στον Άγιο Θωμά, είναι στα μεγαλεία του. Η γή όμως χάρηκε και οι σπόροι μέσα της φούσκωσαν και σκάσαν μύτη. Και τώρα, αρχές Φλεβάρη, όλα είναι καταπράσινα και λουλουδιασμένα. Ακόμα και οι “τρελλή αμυγδαλιά” του τραγουδιού έχει ανθίσει.
Οι φωτογραφίες είναι του χωραφιού μας. Τ’ αγριολούδα -πώς τα λένε άραγε- στην δόξα τους και το ατέλειωτο βουητό από μέλισσες να αιωρείται πάνω τους. Κρίμα που δεν θα κρατήσουν πολύ. Αύριο- μεθαύριο θα τα επισκεφτεί ο φίλος, ο Σάββας, με το τρακτέρ. Ένα καλό φρεζάρισμα και τα ωραία λουλούδια θα θαφτούν, να γίνουν λίπασμα για τα επόμενα. Μα ο λόγος είναι άλλος. Τα ξερά χόρτα είναι κίνδυνος θάνατος το καλοκαίρι, ιδιαίτερα σ’ έναν τόπο, όπως η Ρόδος που υποφέρει από πυρκαγιές.
Αχχχχχ!…. Sic transit gloria mundi.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη